"من هنوز نفهمیده ام شما در جبهه مشروطه اید یا استبداد؟"
"او اصلا نمیدانست جبهه یعنی چه!"
دیشب به تماشای نمایش تور عروس نشستم، نمایشی که در این دوره ی افول تئاتر کشور، بسیار امیدوار کننده بود.
از لحظه ورود به سالن طراحی صحنه چشمگیر و موسیقی نسبتا مناسب نوید اجرای  یک نمایش دلنشین را میدهد.
در این نمایش طراحی صحنه مناسب، شناخت صحیح آکسسوار صحنه و جایگیری حساب شده بازیگران و سیاه پوشان نمایش، نقش به سزایی در خلق میزانسن هایی بدیع و مناسب فضای داستان دارد. نمایشنامه قوی و بازی های خوب و قویتر بازیگران به ویژه "مهسا مهجور " و "آناهیتا اقبال نژاد" و "امیر کاوه آهنین جان" این نمایش را به یکی از بهترین نمایش های این فصل از تئاتر کشور تبدیل میکند.
نمایشنامه تور عروس حرف های زیادی برای گفتن دارد که شنیدن آنها دقت چندانی را طلب نمیکند، گریز و همسو سازی شرایط حاکم بر دوره مشروطه کشور، و فضای فعلی آن، نقش زنان در جامعه، جیران ها و یدالله ها و پسرِ چایچی های حال حاضر، بسیار عیان تر از آن است که ... دیدن ادامه ›› تصور میکنید.
امیر امجد در این نمایش اثبات میکند که نمایشنامه نویس و کارگردان خوبی است و اگرچه سبک نوشتنش در این نمایش وامدار عمویش "حمید امجد " است اما به خوبی از پس آن بر آمده است.
نوشتن نمایشی به سبک "زبان قجری"در بستر داستانی پر پیچ و خم، یعنی زبانی که در نگاه اول بسیار فخیم به نظر می­ رسد، کار بسیار دشواریست و چندان چاره ساز برای بر دوش کشیدن بار نمایشی با طرح و توطئه ای پیچیده به نظر نمی آید،اما آثار درخشانی چون "ندبه"(بهرام بیضایی)، "شب سیزدهم" (حمید امجد) و "شهادتخوانی قدمشاد مطرب در طهران"(محمدرحمانیان) است که برای "تور عروس" فرصت توجیه باقی نمی گذارد و به نظر میرسد "امیر امجد" وامداراین بر قله نشینان نمایشنامه نویسی ایران است. با این همه غنای تاریخی نهفته در نمایشنامه تور عروس به علاوه تکیه کلام‌‌های عامیانه و همچنین شوخ طبعی و طراوت گفت‌وگویی زنانه، مخاطب را به خود جذب می‌کند و و نمایشنامه را به عنصر پر رنگ این نمایش بدل میکند.
پیشنهاد میکنم فرصت دیدن این نمایش را از دست ندهید.

الف.خ