پس از سالها به بهانه ی دیدن نمایش جوادیه

این روزها که تیاتر ما حرفهای کمی برای گفتن دارد و مخاطبانش حرفهایش را نمی پذیرند و یا اهمیتی برایش قائل نیستند و یا اساسا تیاتر این روزهای ما حرفی برای گفتن ندارد، نمایش جوادیه پر از حرف است و حرفهایی که دوستشان داری در صحنه ی تیاتر بشنوی و لذت ببری.
جوادیه حرفهایی می زند که شما شاید خیلی کم شنیده باشید و یا اگر شنیده اید در محافل خصوصیتان بوده و بر صحنه ی تیاتر نشنیده اید.

اگر به محله ی جوادیه تا به حال نرفته باشید حداقل نام این محله را شنیده اید. نمایش جوادیه شما را برای لحظاتی به این محله می برد و با مردم و خلق و خوی اجتماعی شان به خصوص در دهه ی شصت هجری شمسی آشنا می کند.
اگر جزء متولدین دهه ی پنجاه، شصت و یا هفتاد باشید، این نمایش پر از نوستالژی است ... دیدن ادامه ›› و گاها اشک چشمانتان را به شما هدیه می دهد.

بعد از دیدن نمایش رم در نیاوران که حال من را برای دیدن تیاتر خوب کرد نمایش جوادیه آنرا تکمیل کرد و شوق دوباره ای به آن بخشید.
با قلم و نگاه کهبد تاراج از نمایش پوک آشنا هستم و به خوبی میدانم که از نوابغ نویسندگی است و با جسارت و قدرت قلمی که دارد نمایشنامه های خوب و قابل احترامی از خود به یادگار نهاده است.


نمایش جوادیه از بازیهای خوبی برخوردار است و بازیگران جوان این نمایش بی ریا بر صحنه ی جوادیه می درخشند. بنایی و عدل پور به خوبی از پس نقش هایشان برآمده اند و همین طور جعفری و معین با این که خوب ظاهر شدند ولی جای کار بیشتری برای ایفای نقششان تصور می شود.
تاراج نمایشش را در سبک سورئال با ضوابط رئالیستی به اجرا برده است که به نظر من با در نظر نگرفتن عناصر سورئال، یک تیاتر ناتورئالیستی و یا به معنای کامل تر یک تیاتر دراماتیک می باشد.

و در پایان ضمن قدردانی از این گروه جوان و هنرمند، به شما مخاطبان خاص تیاتر و همین طور اقشار مختلف مردم دیدن این نمایش را پیشنهاد می نمایم.

سعید بیگی
بیست و یکم دومین ماه برگ ریزان یک هزار و سیصد و نود و چهار