یاد این قطعه مشهور افتادم

بودن یا نبودن؟ مساله اینست.
آیا شریف تر آنست که ضربات و لطمات روزگار نامساعد را متحمل شویم؟
یا آنکه سلاح به دست گیریم و با انبوه و آماج مشکلات بجنگیم؟
مردن، خفتن، همینُ بس؟
اگر خواب مرگ، دردهاى قلب ما و هزاران عالم دیگر را که طبیعت بر جسم ما مستولى میکند، پایان بخشد؛ عنایتى است که بایستى آرزومند آن بود.

ف.پالیزدار عزیز
برداشت من از این دیالوگ این است: وقتی که خواب می تواند مثل مرگ پایانی باشد بر دردها و رنج های آدمی پس بهتر است آدمی همیشه خواب باشد و مرگ بر بیداری...

خیلى ممنون
اصلا ازین زاویه نگاه نکرده بودم!
To sleep...