یادداشت و نقدی بر نمایش " همه چیز در زمان"
محمد صدرنیا

برخی عوامل اصلی تشکیل دهنده‌‎ی یک نمایش را گفته اند: 1) شخص بازی 2) حرکت 3) مکالمه 4) ساختار نمایشی و یا عناصر کیفی نمایش
و من به جرات میگویم که نمایش " همه چیز در زمان" همه را باهم و به شایسته گی و بایستگی داشت. چه اینکه یکم) تمامی شخص بازی های این نمایش دارای شبکه ی ارتباطی مناسب با یکدیگر بصورت جمعی و با خودشات به صورت فردی بودند.
حدود پیچیدگی هر شخص بازی با استارت و استپ های کاملا فکر شده و بر اساس استانداردهای قابل قبول بودند و جابجایی بین شخص بازی محوری و شخص بازی مخالف به زیبایی هر چه تمامتر شکل گرفته بود. و ذکر این نکته هم لازم است که تاثیرات متقابل خصوصیات جسمانی شخص بازی ها و پایگاه اجتماعی شان بدرستی و شایسته گی پدیدار بود. دوم) هیچگونه حرکت اضافی و ناکارآمد بر صحنه ... دیدن ادامه ›› جاری نبود.
و در مورد شخص بازی که با ماسک و بصورت بر عکس روی صحنه بود باید عرض کنم که : این طرح و ایده اگر کپی و برداشتی از یک اجرای خارجی بوده یک کپی ارزشمند و شرافتمندانه بود که تحسین برانگیزاست و باعث غبطه و اگر حاصل نگاه و خواست کارگردان بوده ، یک خلاقیت در نوع خود عالی و بی نظیر که من نمونه ای از ان سراغ ندارم.
سوم) بازی با گفتار و کلمات در حین مکالمه و ارتباط مستقیم ان با هر شخص بازی بصورت فردی و دونفره نیز ، مکالمه های پر نیرو و ضعیف و مکالمه های کمیک و ترتیب قرار گرفتن اجزای مکالمه در کنار یکدیگر، بدرستی و بخوبی نشانگر وجود استعدادهای درخشان بر صحنه بود. یادم هست جایی در فیلم گذشته ساخته آقای فرهادی گفته بودم تنها نقطه ضعف فیلم به زعم من اینست که یک کارگردان که زبان فرانسه نمیداند فیلمی با این زبان ساخته و اتفاقا بزرگترین نکته و نقطه ی مثبتش هم همین است...اما درباه ی همه چیز در زمان اینطور نیست شیوا اردویی یک کارشناس زبان انگلیسی ست و نمایشی را ساخته و طراحی کرده که برای کسی چون من که کل زبان انگلیسی ام در حد تشخیص گاه و بیگاه کلمات است کاملا قابل درک و فهم است. چهارم ) کارگردان این نمایش با ایجاد یک رابطه ی منطقی بین عناصر کیفی اثرش اعم از نور و صدا و اسباب صحنه و لباس و موسیقی و ... یک اثر جمع و جور و همه چیز تمام به مخاطب عرضه داشته است.