بازی سیامک صفری و ژاله صامتی قابل تقدیر است. فریبرز عرب نیا نیز جزئیات و ریزه کاری های خوبی را در این بازی اش به نمایش گذاشت که حاصل سال ها تجربه و آموختن اوست. اما در پایان فیلم جای سوال اینجاست که چرا یک سرگرد دایرۀ جنایی که سال هاست با جرم و جنایت سر و کار دارد باید تا این حد از فرجام پرونده ای که در دست دارد و سرنوشت سحر به هم بریزد و احساساتی شود! خلآیی در فیلمنامه وجود دارد که نمی تواند این حالت سرگرد را در پایان فیلم توجیه کند و ارتباط و رشتۀ الفتی که بین او با این قربانی به وجود آمده را به نمایش گذاشته و دلیل کافی و لازمی را برای آن فراهم آورد.
از فیلمبرداری خوب این فیلم نیز نباید غافل شد اما در زمینۀ نورپردازی دقت لازم صورت نگرفته است. از آنجایی که به راحتی نمی توان حدس زد که چه کسی عامل اصلی غیبت سحر بوده است، تعلیق ایجاد شده در فیلم و تم معمایی و جنایی آن خوب از آب درآمده. یکی از صحنه های ضعیف فیلم آنجایی است دوست سحر با خواهرش در خانه شان دربارۀ او گفتگو می کنند. در این سکانس رابطۀ برادر و خواهری به خوبی ترسیم نمی شود و اگر کسی تنها همین قسمت از فیلم را ببیند گمان می کند که پسری با دوست دخترش در حال بحث و جدل است.