افتاب هنوز در اوج است
و من اما
به پوست انداختن حرف هایی فکر میکنم
که شب به شب
به داوودی های خشک شده ،
در اتاق میگویم،
به داوودی هایی که هیچ وقت رنگ دستان تو را نچشیده اند...