به نظر من نمایش ها به سه دسته تقسیم میشن، خوب، متوسط و اشاره گر!

دسته اول که خوب هستند و خودشون خودشون رو اثبات میکنن و دوست داری بازم ببینیشون و لذت میبری از فکر کردن درباره اش.

دسته دوم تاترهای متوسط هستن که میری میبینیشون عالی نیستن ولی قابل تحمل ان میگی بد نبود ولی نمیخوای دوباره بری ببینیشون.

دسته سوم را تاترهای اشاره گر مینامم. این دسته از نمایش ها کلا کارشون اینه که بهت اثبات کنن تاترهای دسته دوم اونقدر ها هم که قبلا فکر میکردی بد نیستن چون بدتر از اونا وجود داره!! اشاره شون هم برا اینه که وقتی دارید یه تاتر اشاره گر میبینید، همش سکانس های نمایش های دسته دوم که قبلا دیدید میاد تو ذهنتون و با خودتون میگید کاش قدر اون نمایش رو بیشتر میدونستم!

خلاصه اینکه از تاترهای اشاره گر ناراضی نباشید. هدفشون اینه که به شما ثابت کنن تاترهای متوسط چقدر بهتر از اونا بودن.