من واقعا هر تئاتری رو نمیبینم و سعی میکنم از نمایشنامه گرفته تا کارگردان و بازیگر ها و سالن و.... همه رو درنظر بگیرم و کم پیش میاد پشیمون بشم از دیدن انتخابم. الان هم پشیمون نشدم اما خوشحال هم نیستم . خب دیدنش بی فایده نبود . مخصوصا که ادمهای شاخص و تاثیرگذار تئاتر توش بودن و از همه مهم تر اقای اییش بعنوان مهره مهم این هنر خیلی موثرند و باید حرفهاشون رو شنید تا بیشتر در جریان تثاتر ایران و این هنر تاثیر گذار قرار بگیریم . صحنه ها و حرفهای خاص خیلی تلخ و ناخوشایندی زده شد که البته توقعش رو داشتم ، چون تئاتر و اینجوری جا انداختن متاسفانه! با ابتذالات و رکیک گویی ها و سیاه نمایی و راحت بیان کردن خیلی حرفهایی که نیازی بهش نیست ولی بی پرده و خیلی راحت اجرا میشه ...و باعث میشه من هیچ وقت با خانواده م سراغ دیدن تئاتر ندارم!
چرا باید انقدر به مسائل خصوصی وارد بشه و انقدر اون رو زشت و متجاوزانه نشون بدن؟ !!!
این حقیقت تفکر کارگردان و تئاتری های ماست...؟! اگه اره پس چرا نقیضش رو زیاد بیان و اجرا میکنن! اگر نه خب چرا اینطور وانمود می کنید؟
در هر صورت بازیگر ها زحمتشون رو کشیده بودن هرچند که بازی ها جوری تعریف نشده بود که بازیگران خبره این تئاتر توانایی هاشون رو بتونن نمایان کنن اما خب بد هم نبود. ابهام نمایشنامه هنوز هم با من هست و خیلی دوست داشتم هدف و نگاه کارگردان برام کمی روشن میشد. مخاطب انقد تو ابهام بود که فقط به لبخندی از دیالوگ های رکیک و بی احترامی به مردمان ... دلخوش می کرد و شروع می کرد به تشویقی که توهین به خودش بود در واقع! حرف زیاده در باره این تئاتر. فکر میکنم بعنوان هم صحبتی با رفقای تئاتر کافی باشه.