کلیت فیلم و بازیهای جناب پرستویی و خانم زارعی رو بسیار دوست داشتم!!
البته دو چیز باعث شد که تکلیفم با فیلم معلوم نباشه!!
1- اینکه نمی فهمیدم پیام فیلم چیه؟!؟ شک به چی؟!...داره از چی حمایت می کنه!؟...داره چی رو می کوبه؟!؟ یهو تو ماه آخر بازنشستگی این همه شک و خستگی از کجا فوران کرده تو حاج حیدر؟!؟!....کنایه به جناح خاصی بود؟!؟
2- اول فیلم با صحنه ای شروع شد که نشونه مزدور بودن حاج حیدر بود!!نه رشادتش!!...طرزی که حاج حیدر اون شخصیت سیاسی رو موقع حمله ترورویستی بغل کرده بود، روشی هستش که گروگانگیرها استفاده می کنند!! اینکه شخص رو سپر خودش قرار میدن!!! از همون اول فیلم به خودم می گفتم که خب الان این حاج حیدر که اون بنده خدا رو به جای نجات، سپر بلا کرد!! این همه آسمونی نشون دادنش واسه چیه؟!!؟
ولی صحنه های اکشن فیلم واقعا بی نظیر از آب در اومده بود، در حد سینمای ایران....از عشق زن و شوهری به نمایش در اومده هم خیلی لذت بردم....اون صحنه که مادر و دو دختر در حال پانسمان کردن پدر بودن، مثه یه تابلوی نقاشی فوق العاده زیبا بود...