ﻣﺮﻭﺭ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ...
ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻋﻈﯿﻢ ﺑﯽ ﺧﻮﺩ ﺷﺪﮔﯽ ﻭ ﺧﺎﻃﺮﻩ ...
ﺩﺭ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯼ ﺁﻓﺘﺎﺏ ،
ﻻﯼ ﺁﻏﻮﺵ ﺧﯿﺲ ﺑﺎﺭﺍﻥ ...
ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﯾﻮﺍﻥ ﺁﺷﻨﺎﯼ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺑﻮﯼ ﻋﺮﯾﺎﻥ ﻋﻼﻗﻪ ،
ﻟﻤﺲ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺑﺎﻝ ﺑﺎﺑﻮﻧﻪ ﻭ ﺑﻬﺎﺭ ﻧﺎﺭﻧﺞ ﺭﺍ ،
ﺍﺯ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﺎﺩ ...
ﮐﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ،
ﺑﺎﺭﻫﺎﺳﺖ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ،
ﻣﯿﺸﻨﻮﺩ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺍﺯ ﺩﻟﻢ :
" ﺯﻻﻝ ... ﻧﺰﺩﯾﮏ ، ﻣﺤﺮﻡ ... ﺳﺒﺰ ، ﺳﺮﺷﺎﺭ ، ﭘﺎﮎ ،
ﻟﺒﺮﯾﺰ .... ... دیدن ادامه ›› "
ﻭ ﻣﯿﭙﯿﭽﻢ ﺣﻮﻝ ﻣﺪﺍﺭ ﻣﺪﻭﺭ ﺁﻥ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﯼ ﺁﺑﯽ ،
ﮐﻪ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ ،
ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﺍ ﺑﺨﺶ ﮐﻨﻢ ...
ﻭ ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺑﺎﺯ ،
ﺭﻭﯼ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺷﺮﻡ ،
ﮔﻠﮕﻮﻥ ﻣﯿﺸﻮﺩ ...
ﻭ ﺗﻮ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﯽ ،
ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺴﺘﺮ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺕ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺳﺮﺷﺎﺭ
ﻣﯿﺸﻮﺩ ؛
ﺩﺳﺘﺎﻧﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ
ﺯﯾﺮ ﮔﻮﺵ ﺳﭙﯿﺪﻩ ﯼ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﻠﻮﮔﺎﻩ ﺍﺕ ،
ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﺪﺍﻡ ﻣﯿﻞ ﻧﺒﺾ ﻭ ﻧﻔﺲ ...
ﻧﻘﺶ ﺳﺎﺩﻩ ﯼ ﺣﺮﯾﻢ ﻋﻼﻗﻪ ﻭ
ﻋﻄﺮ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﯽ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﺎﻧﺪﻥ ، ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﮐﻢ
ﺗﺤﻤﻞ ﺳﮑﻮﺕ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺮ ﺗﺼﺮﻑ ﺑﻮﺳﻪ ﺭﺍ ،
ﭼﻪ ﺩﻗﯿﻖ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ ...
ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺁﺳﻮﺩﮔﯽ ، ﺁﺑﯽ
...
ﺗﻮ ﺭﺍ ،
ﺍﺯ ﺻﻤﯿﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻗﺎﯾﻖ ﺭﻭﺷﻦ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﻩ ،
ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ....
" ﺁﺳﯿﻤﻦ "