می خوام از کسی بگم که بخاطر علاقش به فوتبال درسش سالها طول کشید تا به هدفش برسه اگه اشتباه نکنم تهران مرکز حافظ رشته مهندسی عمران می خوند اون وقع تو سایپا بازی می کرد اینقدر تلاش کرد تا به پرسپولیس رسید و بعد به تیم ملی تلاشش قابل تحسینه و من هم بعنوان یه پرسپولیسی دوسش دارم حالا هم تمام همو غمشو گذاشته واسه تاتر و داره به سرعت پله های ترقیرو طی می کنه و حتماً به اوج میرسه چون فعل خواستنو خوب صرف می کنه دومین کاری بود که ازش دیدم به نسبت پیتزا پپرونی به بلوغ بهتری رسیده بود چون کار یادم ترو فراموش رو واسه دومین بار می دیدم پژمان عزیز دیالوگ سطل اشغالو یادش رفت بگه ولی دیالوگ های پشت سره هم و تندرو خیلی خوب بیان می کنه واسش آرزوی موفقیت و پیشرفت در کارشو دارم ....