رویای یک شب نیمه تابستان یکی از نمایشنامه های کمدی مهم شکسپیر است که مصطفی کوشکی کارگردان نمایش سعی کرده هم در فرم و هم در محتوا اجرایی نوآورانه و متفاوت از این اثر داشته باشد.

نظر من راجع به اجزای مختلف نمایش:

- دکور و طراحی صحنه:
ایده بکارگیری حفره ها در کف و سقف و درهای چرخان، ریتم اجرا را سریع تر و هیجانی تر کرده که با فضای کلی نمایش نیز هماهنگ است و یکی از مولفه های بصری مهم نمایش محسوب می شود.

- گریم و طراحی لباس:
گریم ها به خصوص گریم بازیگران نقش جن و پری جذابیت بصری کار را بالا برده و تصویری باورپذیر از مردمان آتنی را به ... دیدن ادامه ›› نمایش گذاشته است. در لباس ها از عناصر نمادین نیز با ظرافت استفاده شده است. رنگ و طرح لباس هیپولیتا تداعی کننده سرکشی و طغیانگری اوست یا کیسه های متعدد آویزان شده به لباس فیلوستراته تداعی کننده پرطمطراق و ملانقطی بودن این شخصیت است.

- موسیقی:
استفاده از موسیقی زنده که ریتم و بلندی صدا را همگام با وقایع نمایش تغییر می دهند ایده خلاقانه ای است که خوب جواب داده است (این رو از همراهی تماشاگران در دست زدن ها تقریباً میشه فهمید).

- بازی ها:
بازی ها اندازه و هماهنگ است. این که با این میزان از تحرک و جابجایی در صحنه، بازیگران دیالوگهای خود را رسا و بدون تپق ادا میکنند جای تحسین دارد. از بین بازی ها، بازی «شهروز دل افکار» (دیمیتریوس) و «علیرضا کیمنش» (پاک) را بیشتر دوست داشتم.

- کارگردانی:
در مصاحبه سایت ایران تئاتر با مصطفی کوشکی خواندم که او صر کرده تا سالن مناسب را برای اجرایش پیدا کند و تمرین کار نیز زمان قابل توجهی برده است. بنظرم او مزد زحماتش را گرفته و کار آنجور که باید در آمده و به دل مخاطب نشسته است.

از نظر محتوایی به ویژه از منظر روانشناسی تحلیلی، شکسپیر مانند بقیه آثارش هملت، شاه لیر، مکبث، اتللو و... روایتگر بخشی از داستان رشد روانی و فردیت انسان است. شکسپیر را شاید بتوان جزو معدود نویسندگانی دانست که با ظرافت و زیبایی تصویری از کهن الگوهای (Archetype) روان انسان را در آثارش ترسیم می نماید. ماجرای این نمایش همانند اسم آن مانند رویایی است که فردی در حال رویت آن در خواب است. در این رویا، برآیند کلی داستان در جهت تصادم نیروهای متعارض روان با یکدیگر (که هر یک از شخصیت ها نماد یکی از آنها هستند) و تمایل آنها به یکپارچگی است. کهن الگوهای حاکم (تسیوس)، زن وحشی یا آمازون (هیپولیتا)، دلقک (پاک)، معصوم (هرمیا)، عاشق (دیمیتریوس و لیساندر) را می توان مشاهده کرد (برای کسب اطلاعات بیشتر در این رابطه می توان به کتاب یونگ شناسی کاربردی اثر رابین رابرتسون نشر بنیاد فرهنگ زندگی مراجعه کرد).

تماشای این کار را به کلیه دوستان علاقمند به تئاتر توصیه می کنم.

به گروه نمایش «رویای یک نیمه شب تابستان» هم خداقوت میگم.