تو این چند سال مد شده که کتاب رو به تئاتر تبدیل می کنن. سال قبل یه تئاتر دیدم که از کتاب عشق سالهای وبا بود و بیشتر از جذاب بودن برام عجیب بود. هماهنگی بازیگران در سطح بالا اما نمایش گنگ ، ولی نمیشد کتمان کرد که اجرای خوبی بود در سطح ئتائر ایران. اما بی شعوری رو شاید دلم می خواست بهتر ببینم. ایده های اجرایی خیلی خوب بود اما انگار نظمی نداشت و همین باعث می شد گاهی با همه ی شور و حرارت بازیگران حوصله م سر بره. باز تبریک می گم. ارزش دیدن داشت