به نظر من این اجرا از نمایشنامه داریو فو کار نازلی بود چرا که خصوصیت فکری فو و دیدگاه هایش در آن جایی نداشت. ظاهرا این برداشت جدیدا باب شده ست که نمایش های فو انتخاب خوبی برای خنداندن تماشاگر با درجه ی زیادی هجو و سخره گرفتن ست و ابعاد اجتماعی و سیاسی و تاریخی کارهای وی ندیده گرفته می شود. اصلا توجه نمی شود که فو متفکری اولترا چپ ست که از شوخی و خنده و نمایش دلا آرته با هدف خاصی بهره می برد که از مهم ترین شان به تفکر انگاشتن تماشاگر درباره موضوعات سنگین و تلخی ست که در حالت عادی همه از آن رویگردان هستند. این اجرا از نمایشنامه فو فاقد هرگونه بینش اجتماعی تاریخی و سیاسی بود و به خود زحمت نداده بود به ابعاد زیباشناسی کار فکر کند چه برسد به این که نوآوری نسبت به سایر اجراها داشته باشد. اجرایی معلق در فضا که نه نسبتی با خاستگاه متن داشت و نه نسبتی با کشوری که در آن اجرا می شد. باعث تاسف ست که چنین استفاده یی از متن های پر انرژی، چند لایه و تند و تیز داریو فو در ایران می شود.