دوست داشتن جمله ای با درجه اهمیت پایین تری هست برای ابراز احساسات در مورد نمایش «مثل آب برای شکلات». از خوب و بلکه عالی بودن کار هرچقدر بگم کم گفتم. شگفت انگیز شاید بتونه تا حدودی حق مطلب رو ادا کنه. رنگ های چشم نواز، بازی های بازیگرانِ جوان با انرژی های تمام نشدنی علی الخصوص تیتا و خُوان. محمد سایبانی متفاوت، صدای جادویی حسین، بازی دلچسب مارکو و اقتدار و سیطره ی بی پایان رویا نونهالی بر صحنه. آخ از موسیقی، آخ از موسیقی که حرفی برای گفتن باقی نمی ذاره.
«مثل آب برای شکلات» نقاشی بود، شعر بود، رمان بود، سینما بود و یک نمایش فوق‌العاده