پرویز جاهد:

نمایش «پدران، مادران، فرزندان» نوشته و کارگردانی آرش عباسی که با بازی صنم نادری و دنیلا اسکارپاری در سه اپیزود و به زبان ایتالیایی در تالار قشقایی تهران اجرا شد، بیانگر شکاف عمیق بین نسل ها و وضعیتی بحرانی در اروپا و خاورمیانه و گرایش خطرناک جوانان مایوس و عصیان زده امروز به بنیادگرایی اسلامی و پیوستن آنها به گروه های تروریستی مثل داعش است. زن عرب درمانده ای که کنار دریا استغاثه می کند و شوهر و فرزندانش او را رها کرده و به جنگ با «کافران» رفته اند، پدری که عضو ارتش داعش است و به روی دختر کوبانی اش اسلحه می کشد، دختر جوان و زیبای پاریسی که از هویت فرانسوی و پاریسی بودنش بیزار و خسته است و در جستجوی جهانی اگزوتیک و زندگی هیجان انگیزتر به نیروهای داعش ملحق شده و حاضر نیست حتی مادر تنهایش را ببیند و بر زاری های او رحم آورد؛ این ها بخشی از فجایع و واقعیت های تراژیک جهان مدرن امروزند که آرش عباسی آنها را دراماتیزه کرده و به روی صحنه برده است.
این نمایش همچنین، بیانگر گرایش نسل جوان تئاتر امروز ایران به کار در فضاهایی گسترده تر و بازتر و فراتر رفتن از محدوده های تنگ مضمونی، اجرایی و زبانی تئاتر ایران و اندیشیدن به سوژه هایی جهانی تر و کسب تجربه های تازه تر در همکاری بازیگران ایرانی با بازیگران غیر ایرانی است.