کوچکتر از اون هستم که بخوام در جمع بزرگان این کار رو نقد کنم و صرفا دوست دارم نظر شخصیم رو به اشتراک بذارم.
"موسیو ابراهیم" برای من تجلی هنر بود. علی‌رغم اینکه نسبت به برخی مفاهیم مطرح شده در متن گارد داشتم و دارم، ولی هوشمندی کارگردان و همچنین بازی های فوق العاده به حدی من رو جذب کرد که در تمام طول نمایش داشتم لذت میبردم. بازی ها بدون هیچ اغراقی عالی بودن، نور، صدا و دکور بسیار هوشمندانه انتخاب و طراحی شده بودن.
فقط تنها نکته ای که کمی آزارم داد، سعی در کمدی کردن اثر با بعضی دیالوگ ها بود که به نظرم سطح کار رو کمی پایین آورده بود. به نظرم میشد زیباتر این کار رو انجام داد. برای مثال نامه عبدالله خیلی خوب بود ولی متاسفانه طولانی شدنش باعث خستگی مخاطب (مخصوصا مخاطبی که به زبان ترکی مسلط نیست) میشد.