نمایش خوبی که در شرایط زجر آور برای تماشاگر اجرا شد...
امشب به دیدن این نمایش نشستم و همونجوری که انتظار داشتم متن، کارگردانی و بازی ها خیلی خوب بودن.
اما همه این ها زمانی ارزش داره که اندکی برای مخاطب ارزش قائل باشیم.
امشب برای ۱۲۰ دقیقه حدود ۳۵۰ نفر توی سالنی بودیم که هواکشش خاموش بود! با بحث های همیشگی درمورد بلیت خارج از ظرفیت کاری ندارم. چون گویا صحبت های ما اثر نداره و در هر صورت دوستان سود مالی خودشون رو به ایمنی تماشاگرها ترجیح میدن و احتمال نمیدن که ممکنه اتفاقی بیفته.
اما حالا که بلیتتون رو فروختین، تمنا میکنم حداقل اجازه بدین هواکش سالن روشن باشه! (به گفته مسئولین سالن، عوامل گروه مخالف روشن بودن هواکش هستن!)
از دقیقه ۶۰ به بعد هوای سالن به شدت سنگین شده بود و نمیشد نفس کشید. تماشاگر ها هم همش مشغول باد زدن خودشون و جابجا شدن روی صندلی هاشون بودن.
شرایط به شکلی بود که نه تنها نمیشد روی دیالوگها تمرکز کرد، بلکه لحظه شماری میکردم تا نمایش تموم شه و برم بیرون نفس بکشم.
وقتی که کار با کیفیت رو به این شکل ارائه بدیم، یعنی تماشاگر جز اولویت های ما نبوده...

یادداشت منصور ضابطیان، روزنامه نگار، نویسنده، کارگردان و مجری؛

بعد از مدت ها با یک کمدى شریف مواجه شدم که نه شوخى هاى جنسى داشت و نه سعى مى کرد با تکه انداختن هاى سیاسى روز دل تماشاچى را به دست آورد. یک کار ساده و بى ادعا با متن درجه یک، کارگردانى روان و بازى هاى دلنشین ... اگر تا پایان هفته فرصت دارید تماشایش را به شدت توصیه مى کنم ...

با توجه به استقبال تماشاگران گرامی از نمایش فالومی و به جهت احترام به اعضای محترم سایت تیوال، هم‌اکنون خرید بلیت صندلی های ردیف آخر از طریق سایت تیوال امکان پذیر می‌باشد. سپاس از همراهی شما

نقد خانم ساناز سیداصفهانى نویسنده و هنرمند تئاتر:
فالو-مى : نمایشی به کارگردانی کورش سلیمانی ؛ برگرفته از نمایشنامه ی پیتر شفر ، حال مخاطب را خوب می کند . اینکه کارگردان ، در مواجهه با متن چه کرده است ، تدبیر ی ست سخت . داستان نمایش ، خیلی هم سر راست نیست ، ظاهرا مردی اصولگرا که به وفاداری همسر جوانش شک کرده و یک کاراگاه خصوصی استخدام می کند تا از رفت و امد های همسرش خبر بدهد . البته بعد از گذشت زمان متوجه پیچیدگی روابط «اشخاص بازی» می شویم . خیلی به راحتی نمیتوان گفت داستان و اساس نمایشنامه ( یک خطی ) ست . شاید صادقانه تر این است که به ساختار مدور این داستان از وجه دیگری نگاه کنیم ! اینکه شخصیت های نمایشی بعد از گذشت زمان و ارتباطبا یکدیگر اگاه می شوند ، تغییر می کنند و می خواهند که از نقطه ی الف زندگی به ب حرکت کنند . با توجه به اینکه ( چگونگی ) پرداخت دراماتیک درنورد شخصیت ها ، از انان انسان های بیچاره و طنازی می سازد که ما وقتی گفتگوهایشان را می شنویم می خندیم ؛ این سطحی ترین قضاوت است که صرفا به دلیل مفرح بودن فضا ان را کمیک بدانیم . این کار (کمدی) و ( سرگرم کننده ) نیست .طنز اصولا ابزار بیان مختلفی دارد که در این جا دقیقا با انواع شخصیت طنازش رو به روییم . طنز الزاما ریالیستی و خیلی وقت ها sinical است، دقیقا به دلیل محتوای مهمش . سه کاراکتر این نمایش ( حسابدار- همسر حسابدار- کاراگاه) در مانده اند . در واگویه ها و اعترافات حسابدار و رفتار هیستیریکش با بازی درجه یک مسعود میرطاهری ، متوجه می شویم چقدر در بحران سن ، انزوا ، خود کم بینی غرق است . او نمیتواند گره از مشکل شخصی خود باز کند . مرد کاراگاه که پرسوناژی مخالف او را ارایه می دهد ، بسیار خونسرد ، بی خیال ، جدی و باهوش به نظر می رسد که در همه ی عمرش حتی نتوانسته و نخواسته عاشق شود و از یک رابطه ی بی دیالوگ به عرش می رسد . این بازی درخشان وحید اقاپور واقعا انعکاس شخصیت درون گرای کاراگاه را ارایه می دهد نه انچه در ظاهر میبینیم . جالب نیست ، بیایید به تشابهات این دو شخصیت هم نگاه کنیم ان ها هر دو وسواس و اضطراب دارند . یکی مدام خط کشش را دور دستش می چرخاند و دوست دارد نقش معلم مکتب خانه را در بیاورد و جوشی ست و ان دیگری هم مدام در حال خوردن شیرینی و شکلات وماست است . هر دو مضطربند . حسابدار که یک جا ... دیدن ادامه ›› پا روی اصول خانوادگی می گذارد و مثلا یوایشکی به کلاب می رود از این کار خودش شرمنده ست ، کاراگاه هم در اعترافش به همسر حسابدار می گوید که در حین کار از او خوشش امده و این حس حزو اصولی کاری نیست . با این حال حتی زن حسابدار هم در این میان اضطراب دارد چراکه شوهرش می خواهد معلم او شود و زن از زندگی و جهان بینی خودش دور شده ، ان قدر که وسط تنهایی هاش به مردی که حتی با ان یک دیالوگ نگفته فکر می کند . همه بی دوست هستند و تنها . رسم طنزالود نمایشنامه نویس این کمدی تلخ را سبک می کند . زهر جهان ابزورد را می گیرد . شاید اگر در انتها و بخش پایانی نمایش ؟ مکث بیشتری می شد .... یا فضا را برای تعلیق باز می کرد می شد ارزو کرد که کاش کوروش سلیمانی این اثر را به یک درام سینمایی تبدیل کند .
با احترام
ساناز سیداصفهانی
میس شانزه لیزه

ضمن تشکر از دوستان عزیزی که به تماشای نمایش فالومی نشستند و نظرات ارزشمند خود را به گروه منتقل کردند به اطلاع می‌رساند فروش بلیت های روزهای پایانی نمایش فالومی در تیوال آغاز شد.

یادداشت هنرمند عزیز و بازیگر برجسته همایون ارشادى پس از دیدن نمایش "فالو مى" :

کورش عزیز
ممنون از اینکه این فرصت را به من دادى تا به تماشاى نمایش فالو مى بنشینم .
من تأترى دیدم متفاوت ، تاترى که روایت داستانى خاصى ندارد چون احتیاج به داستان گویى ندارد ... براى من دیدن این نمایش مانند دیدن دکترِروانکاو بود براى حل مشکلات روزمره زندگى، مهمتر از همه روابط و زندگى زناشویى.
نمایشى دیدم به زبان ساده و شیرین و طنز وبازى هاى خوب که مشکلات روابط بین آدم ها را مطرح میکرد و راه حل غیر قابل پیش بینى را نشان میداد که مى تونه مشکل گشاى خیلى از روابط انسانى باشد مخصوصا براى آدم هاى شکاک.
کورش عزیز تبریک میگم با کارگردانى عالى و انتخاب یکى از بهترین سوژه هایى که من تا بحال دیدم.
همانطور که خودت گفتى سعى کردى نمایش براى امروز باشد تا چه قبول افتد
براى من که خیلى قبول افتاد
با ارزوى بهترین ها
همایون ارشادى

نظر چند تن از اساتید و هنرمندان برجسته اى که تاکنون به تماشاى نمایش "فالو مى" نشسته اند:

استاد دکتر فرهاد ناظرزاده کرمانى: " نمایش خوبى بود. از کورش سلیمانى تشکر مى کنم. یک اجراى آبرومند از اثرى بود که بسیار روى صحنه رفته ... اجراى خوبى بود، اجراى فرهنگى بود. داستان نمایش ساده و روان است و به زندگى همه ى خانواده ها مربوط مى شود. بازیافت عشق است و این براى جامعه ى ما ارزش مضاعف دارد."

استاد دکتر قطب الدین صادقى: " یکى از ژانرهاى درام جدى امروز جهان ژانرى مبتنى بر تجزیه و تحلیل روانکاوانه ى روابط به ویژه روابط زناشویى است. امروزه روابط کهنه شده و تکرارى و مناسبات اجتماعى و اقتصادى در خانواده ها جاى عشق را گرفته است و این نمایش نگاهى موشکافانه درمورد این مسئله است. به نظر من ابن نوع نمایش ها در حکم آینه هاى دقیقى هستند که گوشه هایى از زندگى ما را بازمى تابانند و باعث مى شوند که ما خود را و دیگرى را بهتر بشناسیم. نمایشنامه خوب اجرا شد. تضاد بین شخصیت ها به نظر من با بهترین شکل ممکن با یک ریتم و یک محاسبه ى دقیق ارتباط فى مابین اجتماعى و انسانى شان تا انتها ما را با خود همراه کرد و به ما یک معرفت تازه درباره ى خودمان و درباره ى مقوله ى عشق و دوست داشتن ارایه کرد. این نمایش را در کل یک نمایش آموزنده، مثبت، شیرین ... دیدن ادامه ›› و جذاب مى دانم."

استاد داریوش مودبیان: " کارگردانى این نمایشنامه امرى سهل و ممتنع است. یعنى خود نمایشنامه و داستان روان است اما وقتى مى خواهید آنرا اجرا کنید به خاطر حضور سه بازیگر روى صحنه و روابط آنها نیاز هست که بسیار حسابگرانه عمل شود که البته اینجا این گونه شده است. دعوت مى کنم که تماشاگران بیایند و به دیدن این نگاه نو، بى شائبه و صمیمى گروه نمایش فالومى بنشینند..."

دکتر رحمت امینى: " نمایش با زبان طنز به موضوع مبتلا به زوج هایى مى پردازد که باهم مشکل ارتباطى دارند ... پیش از دیدن نمایش انتظار داشتم یک کار خوب ببینم و خوشبختانه بعد از دیدن آن انتظارم برآورده شد."

شهرام کرمى: " کورش سلیمانى در طى این سالها سعى کرده همراه با گروه خوبش با اجراى کمدى سالم روند خاصى را دنبال کند. اجراى فالومى هم ضمن حفظ این روند از جنبه هاى مختلفى قابل توجه است. از دیگر ویژگى هاى کار بازى هاى خوب بازیگران است. دعوت مى کنم که علاقمندان دیدن تئاترهاى خوب به دیدن این نمایش بیایند و آن را از دست ندهند."

"نمایش فالو_می می تواند به زوجین آموزش دهد، صمیمیت و در کنار هم بودن راهگشای بسیاری از مشکلاتشان خواهد بود "

______________________

نگاهى به نمایش (فالو می) به کارگردانی کوروش سلیمانی و ترجمه علی منصوری از منظر روانشناسى

______________________

نمایش فالومى نمایشی ست که به خوبی رابطه زناشویی معیوب و بدون صمیمیت رو نشان مى دهد .

مشکلی که بسیار خوب ... دیدن ادامه ›› در نمایش نشان داده شد، این مسئله بود که افراد در ابتدای آشنایی ، فردی را با نگاه اول با خصایص مشخصه آن شخص می پذیرند، اما...
در طول زمان به تغییر شخصیت آن فرد می پردازند و آن فرد را یک فرد بی هویت می سازند که این فرد به مرور افسرده و تنها خواهد شد، چون دیگر خود واقعی خود نخواهد بود.

در این نمایش مسئله دیگری که به خوبی نمایش داده شد، عدم صمیمیت بین زوجین است ، به صورتی که شوهر برای پیدا کردن عدم تعهد همسر به دنبال نشانه ها می گردد. با اینکه می توانست با صحبت کردن مساوی و شنونده بودن خوب این عدم صمیمیت و شک به عدم تعهد همسر،
را از بین ببرد.

متاسفانه در جامعه امروزی به دلیل مشکلات روزمره ما این عدم صمیمیت را بسیار مشاهده می کنیم . مخرب ترین عامل در تخریب روابط زناشویی همین نبود صمیمیت و دوری گزینی از یکدیگر و شفاف صحبت نکردن است.

نمایش فالو_می می تواند به زوجین
آموزش دهد، صمیمیت و در کنار هم بودن راهگشای بسیاری از مشکلاتشان خواهد بود .


امیرعلی منصوری
کارشناس ارشد روان شناسی بالینى

تماشاگران عزیز؛ ضمن سپاس فراوان از همراهى و حضور پر شور شما در اجراهاى روزهاى نخست، با توجه به اینکه ساعت ٢١ و بعد از اجراى نمایش "فالو مى" نمایش دیگرى (بوفالوى امریکایى) نیز در سالن اصلى تالار مولوى اجرا داشته و نمایش "فالو مى" باید راس ساعت ١٩:٣٠ شروع شود، خواهشمندیم حتما طورى زمان خود را تنظیم کنید که ساعت ١٩ در تالار حضور داشته باشید. ممنون از توجه شما ...

به اطلاع اعضای محترم سایت تیوال می‌رساند به دلیل شهادت امام محمدباقر (ع) نمایش فالومی در روز سه شنبه ۷ شهریور اجرا نخواهد شد.
امکان خرید بلیت روزهای چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه هم اکنون فراهم است. پیش فروش سانس های هفته آتی اعلام خواهد شد.

خرید بلیت سانس‌های تازه، تا جمعه ۱۰ شهریورماه آغاز شد.

یادداشت اقای رامین مستقیم (مترجم) درمورد نمایش فالومی:
_________
فالو می ( public Eye ) نقیض «بانوی زیبای من » برنارد شاو :
کورش سلیمانی را هنرپیشه سینما و بازیگر تاتر می شناسیم اما این روز ها در تالار مولوی نمایش فالو می را به صحنه برده است و طبع آزمایی موفقی به خرج داده است .
فالو می نمایش خلاف آمد ی است که در انگلستان دهه شصت میلادی بر ضد کلیشه ی نقش زن در آثار برنارد شاو به ویژه نمایش « بانوی زیبای من » ظهور کرد . فالو می نقیض تلخ و شیرین است که به نقد نقش زن در آن اثر برنارد شاو می نشیند . در نمایش شاو که درزمانه ی خود اثر برجسته ای بود ، زنی عامی با معلمی و استادی مردی به زبان فاخر می رسد و در نقیض آن نمایش( public eye) که در ۱۹۶۲ نوشته می شود ، کارآگاهی که مهارتی در هیچ شغلی ندارد ، به زن و شوهری می آموزد که همدیگر آن طورکه هستند بپذیرند و قرار نیست زن جوان شوخ و شنگی به سلیقه ی فاخر هنری ویا دانش دانشنامه ای دست یابد تا زن آرمانی همسرش گردد. مهارت پیتر شفر در ساختن شخصیت های است که توازنی در سرمستی و خرد ندارند و ودر این نمایش فالو می ، زن نمایش سرخوشی و رمانس را مهمتر از هر چیز دیگر می گیرد و این همان جنبه ای از زندگی است که حسابدار خبره پر خوان نمی بیند اما بر خلاف نمایش بانوی زیبای من عاقبت تسلیم می شود . پیتر شفر در متن ... دیدن ادامه ›› نمایش آمادس موتزارت هم شخصیت نبوغ سرمست وسر خوش موتزارت را در برابر عقل سالیری رقیب قرار می دهد .
جامعه انگلیس پس از جنگ دوم دیگر ، بانوی زیبای فاخر گوی را نمی خواست . زندگی همان طور که هست طرفدار پیدا کرد و دیگر مردان در نقش شوهر اجازه نداشتند تا زنان را به شکل و هیبت خود در آورند . خرد به سرمستی و شور زندگی نیاز مند شد تا فاجعه آوار نشود و یا از دهشت آن کاسته شود . رامین مستقیم

نقد روان‌شناختی نمایش «فالـو مـی»
نوشته پیتر شِفِر، به کارگردانی کورش سلیمانی
نگارنده‌ی نقد: علی مددیان پاک (روان‌شناس)
ازدواج، یکی از انتخاب‌های سرنوشت‌ساز در زندگی هر فرد است که می‌تواند کیفیت زندگی او را نیز تحت تأثیر قرار دهد. ما بر اساس مجموعه نیازها و اغلب مطابق با شخصیت و طرح‌واره‌های خود دست به انتخاب همسر می‌زنیم. معمولاً در شروع رابطه (همان ماه عسل)، همه‌چیز خوب پیش می‌رود، و شباهت‌هاست که موجب شادی افراد می‌شود، اما با گذشت زمان، وقتی واقعیت‌ها، مشکلات و اختلاف‌ها نمود پیدا می‌کنند، داستان در مسیر دیگری طی می‌شود. افراد پس از ازدواج، در مواقعی که رفتار دیگری را نمی‌پسندند ممکن است با ابزارهایی به کنترل کردن رفتار دیگری اقدام کنند و با داشتن حس مالکیت نسبت به طرف مقابل، از عادات مخربی همچون تهدید، تنبیه و تحقیر، گله و شکایت و... استفاده کنند تا بتوانند طرف مقابل را وادار به رفتاری کنند که مطلوب‌شان است! داستان تلخی که منجر به نارضایتی در طرف دیگر شده و رفته‌رفته رابطه رو به سردی گذاشته و در نهایت به جدایی عاطفی و احتمالاً به جدایی قانونی منجر می‌شود (موضوعی که طبق آخرین آمار رسمی منتشرشده در ایران، به‎طور میانگین، یک مورد از هر 4 ازدواج به طلاق رسمی می‌انجامد).
در این دوره، که معمولاً افراد با روش‌های مخرب و ناسالم ارتباطی و حتی به دور از مهارت‌های زندگی عمل می‌کنند، «هنر» می‌تواند خوش بدرخشد و پیام‌هایی ... دیدن ادامه ›› آموزنده و الگوهایی سازنده را به مخاطبان خود عرضه بدارد. هنر، با ظرافتی زیبا می‌تواند آموزش دهد، الگو و سرمشق ارائه دهد، و به روشی غیرمستقیم، تلنگر زند و ارتباطات را درمان کند. در این بین، شکی نیست که هنر نمایش پیشتاز سایر هنرهاست: هنری از جنس خیال و واقعیت‌ها.
نمایش «فالـو مـی»، نوشته پیتر شِفِر، به کارگردانی کورش سلیمانی، یکی از این موارد است که می‌تواند پیامی روشن را به زوجین و تمام کسانی که قصد برقراری ارتباط سالم و سازنده دارند، ارائه دهد. در این نمایش کمدی، مفاهیمی ارزشمند و کاربردی در ارتباطات (به‌ویژه ارتباط بین‌فردی زوجین)، هدف قرار گرفته است: توجه و احترام، نیازها، انتخاب، حریم خصوصی، و تعهد و وفاداری.
در پرده‌هایی از این نمایش، با شخصیتی به نام چارلز (مدیر یک مؤسسه حسابداری) مواجه می‌شویم که علاوه بر منش سلطه‌گرانه و کنترل‌گر بودن، که بازتابی از خودشیفتگی اوست، به نظر می‌رسد درگیر افکار و رفتارهای پارانوئیدی، کمال‌گرایانه و وسواسی-جبری نیز می‌باشد. فردی که ذهنیت و نقش «والد» در او پررنگ است و به مثابه یک «معلم» منتقد در رابطه‌اش عمل می‌کند. او که با تفاوت سنی زیاد همسری را انتخاب نموده، همواره به دنبال حمایت‌گری و در عمل، وابسته‌سازی او به خود بوده است. این راهبرد و روش، به زندگی او معنا می‌داده و حس ارزشمند بودن و توانا بودن را در او ایجاد می‌کرده است. این نوع راهبرد می‌تواند ناشی از عزت‌نفس پایین در افراد شکل گرفته و تقویت شده باشد.
در نظر چارلز، او و خانواده‌ی اصیلش، کسانی هستند که می‌دانند، مرجع قدرت، قضاوت و اندیشه هستند، بد را از خوب تشخیص می‌دهند، مسیر خوشبختی و سعادت، تنها از راه اتصال و وابستگی به ایشان است که محقق می‌شود، و همواره حق با ایشان است! اما چنین تفکر و رفتار پاتولوژیک (مرضی) نمی‌تواند موجب رضایت خاطر در افراد نزدیک به او شود، و این‌جاست که در مسیر رشد فردی همسر (بلیندا)، مشکلات آغاز می‌شوند. اکنون که بلیندا پس از ازدواج خود را می‌یابد و به استقلال فردی می‌رسد، چارلز تاب نیاورده و این موضوع موجبات ناراحتی‌اش را فراهم می‌آورد. چرا که باورها، قواعد و توقعات چارلز که بر اساس آن ازدواج کرده است و زندگی می‌کند، همه زیر سؤال رفته و برآورده نمی‌شوند، درواقع، شیوه‌ی ارضای نیازها پاتولوژیک چارلز تهدید شده‌اند! این‌جاست که روش‌ها و عادات رفتاری او کارساز نیستند و هر چه پیش می‌رود، به لحاظ عاطفی از بلیندا دورتر می‌شود، تا بدان‌جا که دیگر ماه‌هاست به مثابه دو جزیره‌ی جدا از هم، اما باهم زندگی می‌کنند. سردی رابطه موجب می‌شود که طرح‌واره‌ی بی‌اعتمادی چارلز فعال شود و موقعیت پیش آمده را به بی‌وفایی و حتی خیانت همسر نسبت دهد. پنداشت بیمارگون چارلز، و عدم انعطاف‌پذیری او بر اساس باورها و طرح‌واره‌هایش موجب می‌شوند که به اصول ناسازگار و غیرانطباقی خود چسبیده و اجازه‌ی اصلاح روش و بهبودی اوضاع رابطه را ندهد. و این همان چیزی‌ست که او بینشی به آن ندارد و بجای برخورد با خود مسئله، با هیجان منفی ناشی از وجود مسئله روبه‌رو می‌شود و همچنان با انتخاب رفتارهایی مانند زیر نظر گرفتن همسر از طریق کارآگاه، به استمرار آن دامن می‌زند: راهی که انتهایش دورتر شدن از همسر است!
از منظر آسیب‌شناسی روانی، شخصیت و رفتارهای چارلز (و البته جولیان در نقش کارآگاهی شلخته، اما پیگیر، ریزبین و نقاد)، می‌توانند نمونه‌های خوبی برای تبیین مشکلات و اختلالات روان‌شناختی و منش‌شناختی برای مخاطبان روان‌شناس باشند. مخاطبان عام نیز پس از دیدن این نمایش می‌توانند، همچون شعر جبران خلیل جبران، چنین نتیجه بگیرند که: «[همدیگر را] دوست بدارید، اما عشق را به زنجیر بدل نکنید... در کنار هم بایستید، اما نه بسیار نزدیک، که ستون‌های معبد به جدایی استوارند، و بلوط و سرو در سایه‌ی هم سر به آسمان نکشند.»
پیام کلی که می‌توان از این نمایش برداشت کرد این است که برای بهبود روابط لازم است به دور از پذیرش و تبعیت از افکار بدبینانه و ناسازگارانه، اصول و قواعد ناسالم و کهنه‌ی خود را شناخت و شکست و از مهارت همدلی و درک متقابل بهره جست. در کل، این نمایش در خصوص برقراری و حفظ ارتباط سالم بین‌فردی، به ویژه در روابط زوجین، اثرگذار بوده و دیدن آن به تمام افراد (به ویژه، زوج‌ها و کسانی که قصد ازدواج دارند) توصیه می‌شود.