نمایش›فالومی

__دنبالم بیا،سکوت کن، کشفم کن؛ آرام میشویم __

با سبک و سیاق کوروش سلیمانی در مقام کارگردانی، در ""ناگهان پیت حلبی"" آشنا شده بودم و اینطور به ذهنم رسید که ایشان برای گفتن حرفهای مهم و اساسی و چه بسا دغدغه مند، زبان طنز شریف را بیشتر می پسندند، که البته انتخاب بجایی است.
بعد از تماشای نمایش ""فالومی"" بیشتر به اطمینان خاطر رسیدم که انتخاب این زبان طنز شریف و البته انتقادی، کارکرد بیشتری از نگاه ایشان دارد.
""فالومی"" داستان جذاب، جالب و البته قابل تامل و تفکری دارد که به ظرافت هرچه تمامتر و ناخواسته، مخاطب را در مسیر تفکر و تامل قرار میدهد و حتی ممکن است در جایی مخاطب با تایید موقعیتهایی، حس همذات پنداری اش را ارضا کند.
چارلز یک حسابدارِ دقیق و وسواسی و صاحب اصول و قوانین مشخص است که به دلیل اختلاف سنی زیاد با همسرش و همچنین حس خودبرتر بینی کاذبی که دارد حکم یک معلم و گاها پدر را برای همسرش بازی میکند.
طرز پوشش و وجناتش گویای همان نظم و انظباطش است.
ظاهرا فرد موجهی است که دایم در حال یادآوری اصول اخلاقی ... دیدن ادامه ›› و آداب معاشرت به زن است. اما همین فرد به ظاهر موجه، تمام کمبودها و ترسهای ناشی از ضعف شخصیتی اش را در پس حرکات عصبی متناوبش پنهان میکند؛
خنده های هیستریک،
پاک کردن مداوم دستهایش با دستمال جیبی،
تکان دادنهای پی در پی خط کش ،
و ... و ... و...
او به ظاهرمرد با اخلاق و مبادی آدابیست که مقید به یک چهارچوب اخلاقی تعریف شده است که این چهارچوب اخلاقی اش را به مانند حصاری برای خود حِرز یمانی کرده! و کجرویهای اخلاقیش را در پس این حِرز یمانی هدایت و رهبری میکند. طراحی بجا و کاربردی صحنه کاملا گویای این تعریف است.
کتابخانه ای پر از دایره المعارف ِ لغوی، تاریخی، علمی، پزشکی و ... که دور تا دور اتاق کار چارلز را احاطه کرده و تنها حکم دکوری شیک و زیبا برای محل کارش را دارد؛ نه بیش و نه کم...
و اما،
زیر زمینی که گویای زوایای پنهانی شخصیت چارلز است زمانی که پنهانی مجله ""همه چیز درباره جوجوها"" را با لذت میخواند و دنبال میکند !! این همان وجهِ شخصیتی در پسِ پرده چارلز است.

اما بلیندا همسر چارلز؛
زنی جوان، جذاب، با نشاط و باهوش.
زنی که از پدر داشتن و معلم داشتن خسته شده و به دنبال کسی است که او را؛
دنبال کند،
در مقابلش کمی سکوت کند؛
تا صدای تمنایش را بشنود،
در سکوت و تعقیب و تدقیق؛
کشفش کند،
تا زندگی روی خوش تفاهمش را نشانشان دهد.
بلنیدا نماینده و سمبل تمام آدمهاییست (فارغ از هر جنسیتی) که دیده نمیشوند و تنها در زیر ضربات تحکم آمیز آموزشی اجباری، از خودِ واقعیشان دور میشوند و به جبر و نه اختیار؛ لباس نافرم و کلاه عاریه ای از شرافت و انسانیت به تن میکنند.

نمایش فالومی، فارغ از کلام شیرین طنزش، نمایش دغدغه مندی ست که با واکاوی لایه هایی روانشناختی، سعی در ارایه راهکاری صحیح در جهت بهبود روابط عاطفی زناشویی دارد؛ آنجا که روابط به حکم عدم درک و پذیرش، محکوم به قطع ریسمان علاقه و محبت میشوند.
خداقوت و عرض ادب به جناب کوروش سلیمانی عزیز بابت اجرا و به روی صحنه آوردن چنین نمایش ارزشمندی.
سلامت باشید و سبز
ـــ پـرنـد مـحـمـدی ـــ