بعد از دیدن چندین نمایش ضعیف، دیدن تئاتری با این کیفیت بسیار لذت بخش بود. یه نمایش با داستان خوب و قابل درک و مختصر و مفید! بازی های بسیار عالی و از همه مهمتر کارگردانی که شخصیت فروتن و نحوه برخورد محترمانه ش ، لذت دیدن رو چندین برابر کرد.
قطعا کارهای بعدی این گروه و جناب سلیمانی الویت من برای انتخاب نمایش ها خواهند بود.

من خیلی در مورد نمایش نظری نمیدم، چون سبک این نمایش با نمایش هایی که من میبینم متفاوت بود، به توصیه یکی از دوستان رفتیم، و متاسفانه امکان خروج از سالن رو نداشتیم ، که اگر داشتیم همون 15دقیقه اول خارج میشدیم.گرچه زحمات بسیاری برای این نمایش کشیده شده بود که کاملا قابل لمس بود، و تسلط به اون دیالوگ های طولانی توانایی بازیگرانش رو نشون میداد. ما در آخرین ردیف ممکن نشستیم و متاسفانه کیفیت صدا بعضی مواقع اصلا واضح نبود و ناخودآگاه یک سری دیالوگ ها از دست میرفت.
از نمایش که بگذریم،تعداد زیاد تماشگرها، در نتیجه شلوغی سالن در حین اجرا جز ویژگی های بد سالن های شهرزاد محسوب میشه،3 سالن با ظرفیت های بالا، بدون در نظر گرفتن فضای کافی برای افرادی که حضور پیدا میکنن، تداخل با پایان نمایش دیگه، به حدی فضای انتظار رو شلوغ کرده بود که به سختی میشد نفس کشید! حتی پیاده رو هم پر بود و این شلوغی بیش از اندازه یک جورایی کلافه کننده بود. زمانی که برای اجرای " پچ پچه های پشت خط نبرد" هم رفتیم دقیقا همین مشکلات وجود داشت.
مشکل دیگه ای هم همیشه و تو همه نمایش ها و سالن ها هست، استفاده از تلفن همراه حین اجراست، بدون اینکه کنترل کافی در این مورد صورت بگیره. عکاسی ، فیلمبرداری، چت کردن، خواندن پست های اینستاگرام بازیگرای مربوط!... حواس افرادی که واقعا میخوان تئاتر ببینن رو پرت میکنه. نمیدونم واقعا اگر برای 2 ساعت تلفن همراه مون کنار بذاریم برای احترام به خودمون و متقابلا احترام به بقیه، چه چیزی از دست میدیم؟

تئاتر متفاوتی بود از نظر اجرا، ولی من نتونستم ارتباط خوبی باهاش برقرار کنم، در واقع توقع بالاتری داشتم که محقق نشد.

نمایشی از داستان تاثیرگذار "آناکارنینا" که با خلاقیت و به زیبایی برای زمانه ما به روز شده.
بازی های فوق العاده، پایان بسیار زیبا و دیالوگ هایی که با تک تک شون میشه زندگی کرد.