دیشب علفزار ر. دیدم .. خیلی به دلم نشست و کاملا متناسب حال و هوامونه ...
از دیشب همینطور یه ریز یه ندایی تو ذهنم نجوا میکنه تو چه جای کثافتی زندگی میکنیم:(

-آخه چرا باید تو رو بگیرن؟
-تو چرا منو گرفتی؟
-اشتباهی
-اونام اشتباهی.اصلاً زندان پر نابغست. برای همنیه که میگم من هیچ ربطی به اونا ندارم.
********
حیدر، من دزدم یا قاتل؟مگه من کیو کشتم، جز خودم؟
******
البته اشتباه میکنم که دیالوگ گلیچن میکنم، چون کل نمایش دیالوگ های زیبا و عاشقانه بود.

من شب اول یعنی دوم دی و سانس اول ردیف اول (وسط ... دیدن ادامه ›› بلیط داشتم) نمایش و حس و حالش رو بسیار دوست داشتم ..

اگر مثل من طرفدار آثار سجاد افشاریان عزیز باشید، لذت کافی میبرید.

حرف اضافه ای نمیزنم که لذت نمایش برای دوستان دیگه کم نشه:)

در مورد هزینه ی بلیط اگر براتون مهمه باید بگم ردیف های پشت هم میتونید انتخاب کنید.این نمایش با توجه به مجموعه ی شهرزاد(که امکانات خاصی نداره) و اینکه نمایش بصورت مونولوگ در صحنه ای فاقد دکور اجرا میشد جزو نمایش های خیلی گرون محسوب میشه .
البته که روی هنر نمیشه قیمت گذاشت اما به هر حال تو این شریط اقتصادیِ سخت هزینه ای پرداخت میکنیم که برای ما پای ثابت سالن های نمایش اهمیت داره .

از اونجایی که هنر (در هر قامتی که ظاهر بشه ، چه نمایش باشه و موسیقی و مجسمه و فیلم و ...)، اگر رسالت خودش رو به انجام برسونه برام اهمیت ویژه پیدا میکنه، "شنای پروانه "خرسندم کرد . چون یکی از بزرگترین و بدترین بزه های اخلاقی -اجتماعی و تبعات اون رو هنرمندانه به تصویر می کشه.امیر آقایی، پانته آ بهرام، طناز طباطبایی، علی شادمان نقش های کوتاهشون رو زیبا و جذاب بازی کردن و از این بابت یاد سگ کشی به یادموندنی بیضایی عززیز افتادم و بازی فوق العاده ی داریوش ارجمند و دیالوگ کمتر از ده دقیقه اییش .
با وجودی که، فضای حاکم در "شنای پروانه" برای من آشنا نبود ولی داستان فیلم و ماجراهای گنده لات ها باورپذیر و به دور از شعار زدگی و بزرگنمایی بود . آینده ی خوبی برای کارگردان جوان کشورم محمد کارت تصور می کنم .

"جهان"با من برقص "، فیلمی زیبا با دیدگاه فلسفه ی مدرن وآمیخته ای از کمدی و رنج رو دیدم . همیشه وقتی یک اثر خوب رو می بینم، چه فیلم باشد، چه تئاتر و یا حتی نقاشی و مجسمه یا یک کتاب خوب می خونم، خدا رو برای اینکه زنده بودم و حظ بردم، شکر میکنم.
"جهان با من برقص"، از نقطه ی سرآغاز، داستان و هدف داره و برخلاف چهره ی ژولیده و نازنین سروش صحت، از نظم و انسجام زیبایی برخورداره .فیلم پرازپیام و نکته ست ، پیام هایی که صرفا در دیالوگ و متن گنجانده نشده بلکه در نشانه ها و حرکات هم مستترشده . در این فیلم حتی یک صحنه، بی هدف و اضافه نیست وهمین موضوع باعث میشه بخواهی بارها ببینی و هر بار نکته ای و نشانه ای تازه پیدا کنی. این فیلم پر از هوشمندیست که ظریف و زیرکانه مخاطب رو در مواردی مثل مرگ واز دست دادن، طلاق، ترس از ازدواج، عشق های خام جوانی، کنار نیومدن با اتفاقات بد قبلی، ترس از تنهایی، وجدان، رازداری، دروغ و حتی پدیده ی شوگر ددی و همه ی دغدغه های روحی و روانی که ما بعنوان انسان مدرن با اونها دست و پنجه نرم می کنیم، درگیر می کنه. نسلِ من به دیدن این فیلم که پیامِ صلحِ "سروش صحت" برای نسل ها ست، به شدت نیاز دارد. چون ارتباط گرفتن با پلنگ ها و شاخ های اینستاگرامی، رپرها و جوون های گستاخ که حرف زدنِ بی پروای اون ها تربیت رو زیر سوال می بره، براش سخته. "جهان"با من برقص"، ظریف و زیبا نشون میده این نسل، سیاه نیست. شاید حرف هایی برای گفتن داره که باید شنیده شوند و تقصیر خودش نیست اگر صرفا" به دنبال شادیست ، اگر سطحی و بی توجه به دیگران شده، نتیجه ی باورها و آموزش های غلطیست که خودما، جهانِ ما و رسانه های ما به خورد وجودشون داده ایم. در یک کلام جادوی"جهان با من برقص" آنجاست که در می یابیم "شادی و رنج صرفا" در کنار هم معنا پیدا میکنند"

نمایش گرگ ها در آشپزخانه رو چهارشنبه 13 آذر دیدم و متاسفانه کار دلچسبی نبود . شاید بازی بازیگران اصلی مشکل چندانی نداشت اما کار ، خوب کارگردانی نشده بود . هماهنگی لازم بین هنرپیشه ها نبود و اکت هایی که نیاز به قدرت و سرعت عمل داشتند (دو خانم بازیگر) هماهنگ نبودند . و خوب اجرا نمیشد . تماشاگران ردیف پشت سر من به وضوح برای دیدن نمایش کمدی آمده بودند و هیچ درک درستی از موضوع نداشتند و با هر حرکت یا دیالوگ بازیگران خنده نه ، ریسه می رفتند . صدای پی در پی شاتر و حضور دو عکاس (نمی دونم اصلا چرا دوتااا) بسیار آزاردهنده بود . اوایل نمایش بیرون از سالن بحث و جدلی اتفاق افتاده بود که ما کاملا در جریان فحاشی دوستان نسبت به هم بودیم . یعنی سالن هیچ امکانی برای عایق صوتی نداشت .
نمایش شروع شده بود که عده ای تازه به سالن رسیده و مشغول جابجایی بودند . باکس وسط ردیف جلو هم که مهمانان خاص حضور داشتند و متاسفانه حضور اون ها هم فاجعه ی غم انگیزی بود .
وسط نمایش یکی از بازیگران حرکت تندی داشت و صدایی باعث شد عده ای غافلگیر بشن و بترسن که آقای مهمان با خنده گفت " هر چی زده بودیم پرید" بقیه خندیدن و تا خودشون رو جمع و جور کنند فضا شبیه بازار تجریش شد !!!

از کل نمایش گااهی دیالوگ خوبی در حد یک جمله گفته میشد که حاکی از دردهای مشترک اجتماعی بود .
من آدم سخت گیری نیستم و معمولا چیزی پیدا میکنم ... دیدن ادامه ›› که از فیلم یا نمایش لذت ببرم و بگم اگر فلان و فلان و فلان خوب نبود حداقل موسیقی خوب بود یا نور خوب بود ولی این نمایش ناامیدم کرد .
امیدوارم نقدها درجهت بهبود و اصلاح کارساز باشه .