درود
"رستگاری آن نیست
که انسان خدا را در ملکوت خویش بشناسد،
رستگاری آن است
که انسان خدا را در مملکت خویشتن بنشاند."


خوب از این نمایش هم برای ما یه شب خاطره انگیز همراه با بازی، اجرا ،موسیقی جذاب و خاص و یه متن سخت و عجیب به یادگار ماند.

بماند به یادگار بروی دیوار من....

درود وقت بخیر...
از صبح داشتم روی دیوار ، لا به لای درخواست های خرید بلیط ، گزینه های گفت وگو ،نقد و دیالوگ های ماندگار و انتخاب میکردم....و مواردی که گزینه خواندم زده بودم و تغییر میدادم به دوست دارم....
اخه از خدا که پنهان نیست از شما چه پنهان ، دیشب بخت یار ما هم شد به امید دلمان رسیدیم و دیدیمش!
قرا بود اجرای دیشب اجرا آخر باشه تا لذت ما دوچندان بشه و بعدش برویم و در افق محو شیم ولی خوب نمایش 3 روز تمدید شد....
چه کردی با من مساوات؟!!!
از همان آغاز با سکوت و حرکت کند راه رفتن تا رسیدن به موسیقی تند و صدا و فرکانس صوت بلند...آخ که اون حرکت گردن آقای رسولی رو و اونجا با اون صدای بلند تصورش کردم...وای که عود نوازی با اون حرکات بدن...همش فکر میکردم که آیا موسیقی اول زده میشه یا اول حرکت بدن و بعد موسیقی رو میزنن!!!
وای اون پرده که سامورایی و زن رفتن و نمایش شروع کرد خودش رو نقد کردن.چه متنی ...چه نمایش کسالت باری.....و صدای ماه ی که میشنیدمش!!!
همش ... دیدن ادامه ›› دارم مرور میکنم که چه دیدم و چه شنیدم....خیلی خوشحالم که هستی مساوات و نمایش به نمایش پخته تر...

واقعا سکوت دیشب 4 دقیقه و 33 بود؟؟؟چرا اینقدر زود گذشت؟چرا اینقدر ساکت بودیم؟...به نظرم بعد چند نمایش وسکوت 4 دقیقه ای اوج استفاده از این تکنیک تو این نمایش بکار اومد مخصوصا با اون درخواست ها و متن اول سکوت که که احترام بزاریم به سکوت به هنر تماشا کردن و اکنون...اکنون..اکنون...
البت قطعا نقد ها و بحث های این مدت که با اسپری رنگی و دوخت و دوز روی دیوار و هیس های داخل سالن ها بی تاثیر نبود و دیشب سکوت خوبی در سالن بود ولی موافقم تا رسیدن به روزی که در همه سالن ها، صدای هیس را نشنویم به حکاکی روی این دیوار ادامه بدید دوستان...

و در آخر متن و اجرا و موسیقی و کارگردانی که خالق یه تیآتر عالی و دیدنی شدند که دوستش داشتم.....دست مریزاد

درود..
خوب رسید روز و شب موعود و تیک این نمایش هم برای ما خورد...
یه نمایش با نکته و ریزه کاری های زیاد که
با نمایشنامه و داستان خوبش ، ولی عدم پیوستگی متنش
با اجرا و طراحی و بازی های خوبش ، ولی کمی زمان زیادش
با دیالوگ های خاص و قانون های جالبش که دوست داشتم همش برای آلنده باشه ، ولی تو شلوغ کاری و تکرار لذتش کم رنگتر میشد.

با همه موارد باعث شد که یه تیآتر خوب و قابل قبول برای من باشه و تا چند وقت از به یاد آوردن هر یک از پرده هاش لذت ببرم و فکر کنم و برم ... دیدن ادامه ›› بخونم.
راستی در مورد سیگار در پرده اول فکر کردم راهکار اینه سیگار در دست باشه و روشن نشه ولی در ادامه باز روشن شد و اون دود واقعی که با عطر دل انگیز کندور همراه بود فضا را حسابی عرفانی کرد .
یه نکته دوستان در رابطه با لذت و هیجان ردیف یک و داستانش گفته بودن
ولی من پیشنهاد میکنم برای بهتر دیدن سمت چپ سالن بشیند حالا هر ردیفی!!!در کل چپ تماشاچی مهمه!!!

درود..
از پرده اول منتظر بودم داستانی که داره شکل میگیره چه ربطی به جنون محض داره!!در پرده دوم فکر کردم بابت موضوع و خط داستان و اتفاقات و نحوه اجرا مربوطه میشه، که در پرده آخر با توجه به مونولوگ خوانده شده متوجه دلیل این کار شدم و دوباره اتفاقات و تو ذهنم مرور کردم...
-شاید به خاطر حال و هوای سالن نمایش و مخصوصا سالن انتظار و صدای لرزش مترو و.. بود که همش فکر میکردم اومدم از این مدل تیاتر های موزیکال و کمدی که عموما تو سالن های قدیمی اجرا می رفتن.!
-برای من ، پرده اول تا شکل گیری داستان کمی خسته کننده و طولانی شد و پرده دوم بیشتر از نظر بازی و هماهنگی بازیگران بیشتر برام جذاب شد و حواسم به اینکه نکنه صحنه ای رو از دست بدم ،چند موقعیت با اجرای سخت ،باعث خلق موقعیت خنده دار میشد ولی اینکه بخوام خیلی بخندم!!نه به اون صورت نبود ولی هر چه صدای خنده خانم کناری بیشتر میشد دقت منم برای اینکه نکنه چیزی رو از دست دادم و چرا من نمیبینمش هم ، بیشتر میشد!!!!دیگه بیشتر داشتم از خنده اون خانم خندم می گرفت و همچنان غرق در صحنه که چه خبره هی سرعت نمایش می رفت بالاتر!ولی منم همچنان لبخند ملیح و خانوم کناری قهقهه بلند!
-پرده سوم و جواب سوالمو و گرفتم و یه نمایش بازی جالب و خوب بازیگراش و متنی که چندان برام جذاب نبود و به این فکر کردم که اگه بخوام این نمایش به کسی پیشنهاد کنم از اول بهش بگم که کاملا به خودت بستگی داره که شل کنی و بخندی یا سفت باشی نخندی و در هر دوصورت لذتشو ببری چون دیدن تیاتر همیشه خاطره انگیزه!!!
-