اول از همه تکلیفتان را مشخص کنم که با نمایشی شکست‌خورده و بد روبروییم که نه آن‌ها که با «مستاجر» برخورد داشته‌اند (چه فیلم پولانسکی چه رمان توپور) را راضی می‌کند (چه بسا حتی مثل بنده منزجر هم بکند!) و آن‌هایی را هم که اولین بار است که اسم آقای ترلکوفسکی را می‌شنوند ناامید می‌کند؛ چرا که دراماتوژ که خانم امینیان باشند در دراماتیزه کردن اثر شکست سختی خورده‌اند و حتی نتوانسته‌اند ریتم مناسبی برای اجرای داستان آقای ترلکوفسکی روی صحنه بیابند. مهم‌ترین دلیل این امر به نظر من، تاکید بی‌مورد خانم امینیان به اجرای تمام داستان است، در حالی که ایشان به راحتی با توجه به جنس «روانشناسانه‌»‌ی اثر می‌توانستند آقای ترلکوفسکی را با بسط رخدادی از/در متن موشکافی کنند نه او را با عجله در شخصیت‌پردازی سلاخی کنند.