اقای پژمان عبدی عزیز خسته نباشید
صحبت کردن از جنگ برای من که دوران جنگ مدرسه میرفتم خیلی سخته چه برسه به اینکه تاتر برم با موضوع جنگ
نمیدونم چرا رفتم ولی حالا که میخوام در مورد این نمایش بنویسم واقعا از صمیم قلب میگم کار از این عالیتر ندیدم باورم نمیشد این کار با موضوع جنگ بتونه برام جذاب باشه
اشکهایی که موقع خندیدن میریختم با اشکهای اخر نمایش یکی شده بود کذر زمان اصلا حس نکردم و دو ست نداشتم نمایش تموم بشه حس تلخ اخرین صحنه وقتی تصمیم گرفتم پیاده برم و شروع نم نم بارون و حسرت عاشق نشدن کلاشینکف هنوز با منه
دست مریزاد که بدون حمایت کار کردید و انچه که از دلتون براومد بر دل من نشست