به عنوان تماشاگر عام و دوستدار تئاتر میدانم که شاهد نمایش متفاوتی بودم و این تفاوت برایم جالب بود چون به زوایای جدیدی پی بردم. تم کار اما همان است که درنمایش های پیشین استاد مرادی "افسون معبد سوخته" و "نامه های عاشقانه از خاورمیانه" دیده بودم و به آن علاقمندم، یعنی روابط پیچیده ی احساسی و انسانی. پر است از دیالوگ و نشخوار های ذهنی که برای درک بهترش باید تماما حضور داشته باشید فیزیکی و حسی، هم در اوج ها و هم در فرودهای نمایش. منتظر نباشید موجی بلند شود که شما را همراه نمایش ببرد خودتان سوار بر موجش شوید.
بازی ها برایم نقطه قوت کار است،باورپذیر و مملو از انرژی و احساس. همینطور موسیقی خوب که شاهد بودم بعضی مخاطبان با گوشی های موبایل در حال ضبط کردنش بودند.