یه تاتر خوب از نظر من که تا آخرین لحظه و حتی پس از پایانش هنوز درگیرش هستی و بهش فکر میکنی
از اون دسته تاترهایی بود که خیلی حرف برای گفتن داشت
بازی روان و حساب شده "خانم الهام کردا "که تماشاگر رو مجبور به همراهی افکار " آن" که بسیار جستجوگر و خیال پردازی هایی داشت میکنه ( و البته که "پیر" موجبات این خیال پردازی ها رو با بعضی کارهاش فراهم میکرد)
/ بقول "دنیل " انگار دنبال دلایلی بود که وجود نداشتن تا تمام خاطره هایی که از "پیر" داشت خراب کنه"
و چقدر زیبا در کوتاهترین زمان حسش رو تغییر میداد و از یک زن رنجیده خاطر به یک زن خندان تبدیل میشد و بلعکس //