بازی ها خیلی خووب بود
به نظرم اجرا طولانی بود و می تونست کوتاه تر باشه
کاش اجرا تو بلک باکس نبود،صندلی های کنار اصلا دید خوبی ندارن

گارکردان در نظر داشته یه کاری رو به صحنه ببره که هم طنز باشه، هم موزیک زنده داشته باشسه و مفرح باشه،هم مونولوگ های تاثیر گذار و اجتماعی
و به نظرم شامل شدن همه این موارد با هم باعث شده بود کار انسجام نداشته باشه و طولانی هم بشه

البته که مونولوگ ها رو دوست داشتم به خصوص مونوگ علی رو که درباره استانه تحمل درد میگفت

در پایان هم خسته نباشید میگم به تیم اجرا، که همچین اجرای طولانی ای رو در دو سانس اجرا میکنن و شما هیچ تاثیری از خستگی در اجراشون حس نمیکنید

دوسش داشتم
داستانش، فضا سازیش،شخصیت پردازیش،بازی ها
البته بازی سارا بهرامی یه جوری بود... توقع بیشتری داشتم

نقطه قوت این اجرا فقط و فقط بازی رضا کیانیان بود

دوسش داشتم
حس و حالش
اون مکالمات ذهنی هادی حجازی فر رو

بالاخره دیشب دیدمش ولی نمی دونم دوسش داشتم یا نه...
فضا سازی..فیلمبرداری و انتخاب قاب ها عالی بود...همین طور بازی ها
درست انگار داری تیاتر غنی زاده رو روی پرده نقره ای می دیدی
ولی میتونست کوتاه تر باشه...وجود یه صحنه هایی رو نفهمیدم و گاها اغراق آمیز میشد

قطعا برای اونایی که خیلی فیلم بازن تجربه شیرینی بود دیدنش بخاطر ارجاع هایی که به فیلم ها داشت

و در آخر باید بگم که
بسیار سلیقه غنی زاده رو در انتخاب موزیک می پسندم

*مدت ها بود سینما به این شلوغی نرفته بودم...کل سالن پر بود و برام جالب بود که اکثر چهره ها راضی بود