تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تماشاخانه هیلاج
تالار هنر
خانه هنر دیوار
مجموعه تئاتر لبخند
بلک باکس ایران مالSB > com/org | (HTTPS) localhost : 15:34:02
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
از مدیران فرهنگی به تماشای نمایش کمی شبیه تئاتر نشست.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
طراح، کارگردان و بازیگر تئاتر و سینما و تلویزیون از مهمانان شب‌های گذشته نمایش "کمی شبیه تئاتر" بود.
حسین بهمنش، امیرمسعود فدائی، امیر مسعود و بهزاد جاودان فرد این را
خواندند
علی ایوبی و مریم کیا این را دوست دارند
علی ایوبی و مریم کیا این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
بازیگر، کارگردان و تهیه کننده تئاتر و سینما مهمان ویژه نمایش "کمی شبیه تئاتر" بود.
حسین بهمنش، امیرمسعود فدائی، امیر مسعود، HANIEH، محمد فروزنده و بهزاد جاودان فرد این را
خواندند
مریم کیا این را دوست دارد
مریم کیا این را دوست دارد
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
از طرف کارگردان، بازیگران و عوامل گروه "محبوبه‌ها"، از استقبال و همراهی شما مخاطبان فهیم و گرامی قدردانی میکنم.
به امید دیدار همگی شما در سالن هما
با احترام
روابط‌عمومی نمایش "محبوبه‌ها"
امیر مسعود، امیرمسعود فدائی، حسین بهمنش، سمیه مرجانی، رحیم نوروزی و حسین چیانی این را
خواندند
امیرحسین نجاح، محسن کرمانی و مهدی حسین مردی این را دوست دارند
امیرحسین نجاح، محسن کرمانی و مهدی حسین مردی این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
در پاسخ به پرسش‌های شما عزیزان،
فروش روزهای جدید نمایش محبوبه‌ها، از امروز پنجشنبه، ساعت ۱۲:۰۰ باز میشه.
تانیا، حسین بهمنش، محمد فروزنده، امیر مسعود، فرهادپرسپولیسی، سمیه مرجانی، HANIEH، حسین چیانی و رحیم نوروزی این را
خواندند
امیرحسین نجاح این را دوست دارد
امیرحسین نجاح این را دوست دارد
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
حسین چیانی، حسین بهمنش، امیرمسعود فدائی، مهدی ستارزاده، محمد فروزنده، محمد رحمانیان ثابت، رحیم نوروزی، عرفان ضرغامی و امیر مسعود این را
خواندند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
حسین بهمنش، محمد فروزنده، امیرمسعود فدائی، مهسا احسن، امیر مسعود، مهدی ستارزاده، حسین چیانی و رحیم نوروزی این را
خواندند
امیر پارسائیان مهر این را دوست دارد
امیر پارسائیان مهر این را دوست دارد
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
امیر مسعود، امیرمسعود فدائی، محمد فروزنده، حسین بهمنش، حسین چیانی و رحیم نوروزی این را
خواندند
امیر پارسائیان مهر این را دوست دارد
امیر پارسائیان مهر این را دوست دارد
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
خبرگزاری ایرنا، ۲۵مهر ۱۴۰۳
امان، قصه فروپاشی جامعه یا اخلاقیات؟
تهران- ایرنا- امان از یک اتفاق یا امان به معنای پناه بردن؟ پنج زن بر سر سفره نشسته‌اند و دعای «امان» می‌خوانند. امان از چه و یا چه کسی؟ ... دیدن ادامه ›› پرسشی که کارگردانش در جوابش می‌گوید: امان، به معنای امان از یک اتفاق است؛ اتفاقی که می‌توانست شکل نگیرد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، «امان» را عباس جمالی نوشته و مجتبی جدی با جابجایی اپیزودهای نمایشنامه آن را از ۱۸ شهریور تا ششم مهر با تهیه‌کنندگی آرش دهقان شاد در سالن نمایش هامون به روی صحنه برد؛ داستانی برای تمامی فصول؛ از دل جامعه می‌گوید و از درون خانواده‌هایی که دچار فروپاشی شده‌اند؛ فروپاشی ناخواسته از اتفاق‌هایی است که می‌توانست رخ ندهد و تمامی پنج کاراکتر زن نمایش زخم‌خورده از این اتفاق‌ها فریاد امان سر می‌دهند.
امان حکایت دختری است جوان که دچار لکنت زبان شده است، مادری اسیر اعتیاد همسرش که برای نجات دو فرزندش از دست پدر، آنها را به مهلکه مرگ می‌برد، دختر جوان دیگری که چوب اعتمادش را می‌خورد ، دختری جوان که برای اویی که دوستش می‌دارد دست به دامن عمل جراحی زیبایی می‌شود و در نهایت زنی میانسال که برای چهار زن دیگر موعظه می‌کند اما گویی که خود نیز قربانی اتفاقی است ناخواسته. زینب ایزدپناه، مهسا بهروزی، نازنین حشمدار، سمیرا زائری و یاسمن نصیری در نقش زنان داستان ظاهر می‌شوند.
امان اگرچه در آنچه چشم‌های تماشاچیان را در عین ناباوری غرق پیامدهای این اتفاق‌های ناخواسته شخصیت‌های داستان می‌کند، اما در عمق بیانگر حقیقتی است تلخ از آنچه جامعه را درگیر خود کرده است. حقیقتی که در پشت نقاب فلسفه گم می‌شود؛ از فلسفه ژیل دلوز گرفته تا هگل که در بیان دختر یک دل نه صد دل باخته قصه، فلسفه‌ای که بعد از هگل دچار ازمحلال شده است. حتی فلسفه هایدگری و مارکسی و در راس همه اینها نیچه هم پاسخی درست برای حل مساله ندارد.
چون از جامعه‌ای نه به ظاهر که در واقع بیمار سخن می‌گوییم؛ در پی زیبایی است که از زیبایی افلاطونی، ارسطویی و سقراطی هم عبور کرده‌ایم اما در ذائقه تماشاچی در عین بی‌رنگی مزه زقوم می‌دهد. دوگانگی ساختگی یا دروغ‌های ساختگی؟ کنار آمدن با واقعیت یا شخصیت‌هایی که سختشان است کنار آمدن با حقیقت ماجراهایی که ناخواسته درگیرش شده‌اند؟ و این بزرگترین سوال بشریت است: گرد و غباری که حقیقت را پوشانده است.
مجتبی جدی کارگردان امان در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی ایرنا درباره اینکه امان می‌خواست چه بگوید؟ یک جامعه بی‌اخلاق یا بی‌اخلاقی یک جامعه؟ اظهار داشت: امان قصه فروپاشی یک جامعه است یا اخلاقیات، فرقی نمی‌کند. شما با جامعه‌ای که دچار فروپاشی شده، روبه‌رو هستید. حالا شاید جامعه به دوران پیش از فروپای برگردد یا خیر. این یک سوال بزرگ است. او می‌گوید: برای من مساله این است؛ وضعیتی که کاراکترها در آن قرار گرفته‌اند اهمیت دارد.
جدی تصریح کرد: برای من مهم نبود نمایشنامه چه می‌خواهد بگوید. در کارگردانی بیشتر به این فکر میکنم چگونه بیان شود. این که چه چیزی بیان شود برای من مهم نیست و چگونه گفتن برای من مهمتر بود. به خاطر همین، نمی‌دانم بگویم نمایش من درباره چه چیزی می‌خواست بگوید.
کارگردان می‌گوید: امان، به معنای امان از یک اتفاق است؛ اتفاقی که می‌توانست شکل نگیرد و اتفاقات خودخواسته نبود و وقتی در موقعیت قرار می‌گیری حواست نیست چه می‌شود. هیچ کس نمی‌خواهد در موقعیتی قرار بگیرد که بعد از آن پشیمان شود.
او یادآوری می‌کند: در زمان کودکی، دایی‌ام همیشه به من می‌گفت با دوستانت که به جایی می‌روی خاطره‌هایی به‌جا بگذارد که بعدا آتو نشود در دستشان. خاطره‌ای که از آدم‌ها از خود به‌جا می‌گذاری جوری نشود که بعدش به خودت بگویی ای کاش این کار را نمی‌کردم.
کارگردان امان درباره دست‌کاری در اصل نمایشنامه در زمان اجرا هم گفت: فقط اپیزودها جابجا شده است. و امان در یک کلام، مجلسی است روایتگر؛ چند زن روایتگر در مقابل چشمان تماشاچیانی که مویه‌کنان روایت زنان.
دیگر عوامل این نمایش عبارتند از: مجری طرح: رها جهانشاهی، مشاور پروژه: مسعود ملکوتی‌نیا، طراح صحنه و طراح لباس: مجتبی جدی، طراح گرافیک: نگین محمدعلی، عکس: فتاح ذی‌نوری و رضا جاویدی، طراح نور: نازنین یارویسی، موسیقی(قطعه تنها): حسام ناصری، کمانچه: (تکنواز) سامان صمیمی، طراح تیزر و طراح موشن: علیرضا لطفی‌زاده و مصطفی فراهانی، روابط عمومی: امیر پارسائیان‌مهر، دستیار کارگردان: علیرضا لطفی‌زاده، منشی صحنه: سمیرا زائری و مدیر صحنه: رضا سالاریانی.
مطلب کامل در خبرگزاری ایرنا
https://www.irna.ir/xjRH68
امیر مسعود، حسین بهمنش، امیرمسعود فدائی، امین کاکولکی، محمد فروزنده و دی نوش مومنی رخ این را
خواندند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
مخاطبان گرامی؛
با افتخار و احترام، برای ۴روز آغازین(جمعه، ۱شنبه، ۲شنبه، ۳شنبه) نمایش "فلو"، تخفیف ویژه در نظر گرفته شد و شما گرامیان می‌توانید با تخفیف ۳۰٪ اقدام به خرید بلیت بفرمایید.
با افتخار و احترام، برای ۴روز آغازین(جمعه، ۱شنبه، ۲شنبه، ۳شنبه) نمایش "فلو"، تخفیف ویژه در نظر گرفته شد و شما گرامیان می‌توانید با تخفیف ۳۰٪ اقدام به خرید بلیت بفرمایید.
حسین بهمنش، امیرمسعود فدائی، محمد فروزنده، امیر مسعود و علی ریاحی این را
خواندند
نیلوفر ثانی، فاطمه محمد علی و نسرین محمدی این را دوست دارند
نیلوفر ثانی، فاطمه محمد علی و نسرین محمدی این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
نمایش «فلو» با کارگردانی مشترک فاطمه محمدعلی و علی ریاحی از 13 مهر در تماشاخانه انتظامی خانه هنرمندان روی صحنه می‌رود.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط‌عمومی گروه، نمایش «فلو» نوشته علی ریاحی و کارگردانی مشترک فاطمه محمدعلی و علی ریاحی و تهیه‌کنندگی سیما تیرانداز، از روز جمعه ۱۳ مهر ۱۴۰۳ در تماشاخانه انتظامی خانه هنرمندان ایران روی صحنه می‌رود.
بازیگران این نمایش (به ترتیب ورود به صحنه) عبارتند از: فاطمه محمدعلی، علی میرابی، یگانه محمدی، شایان فصیح‌زاده، هومان دیلمی، ... دیدن ادامه ›› ساحل شفیعی.
دستیار کارگردان: یاس یابنده‌زر، منشی صحنه: ملینا صادقی، طراح لباس: فاطمه محمدعلی، طراح صحنه: یاس یابنده‌زر، طراح پوستر: نازنین زهرا محمدعلی، عکاسان: فرهاد همتی و داریوش احمدی و روابط‌عمومی: امیر پارسائیان‌مهر، دیگر عوامل «فلو» هستند.
فروش بلیت نمایش «فلو» از طریق سایت تیوال انجام می‌شود.
حسین بهمنش، امیرمسعود فدائی، میترا شریفی، محمد فروزنده، نیلوفر ثانی و امیر مسعود این را
خواندند
علی ریاحی این را دوست دارد
علی ریاحی این را دوست دارد
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
درباره اجرای "امان"
امیرمسعود فدائی، محمد فروزنده، زهره سپهریان، امیر مسعود و رحیم نوروزی این را
خواندند
پیمان لسان این را دوست دارد
پیمان لسان این را دوست دارد
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
درباره نمایش "امان"
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
کیف کردم از دیدن این اجرا...
فقط تا جمعه اجرا دارن، تونستید حتما ببینید.
بازیهای درجه یک
کارگردانی درست
متن خوب
دمتون گرم
هلیا حسینی، محمد فروزنده، ارش خیل تاش، امیر مسعود، حسین چیانی و عرفان ضرغامی این را
خواندند
امیرمسعود فدائی و arash dehgan این را دوست دارند
امیرمسعود فدائی و arash dehgan این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
به قلم بهزاد صدیقی
منتشر شده در خبرگزاری خبرآنلاین
مونولوگ‌های مینی‌مالیستی اجتماعی زنانه
بعد از مدت‌ها نمایشی با موضوع اجتماعی به اسم امان در تماشاخانه‌ی هامون به روی صحنه رفته ... دیدن ادامه ›› است؛ اجرایی مینی‌مالیستی که وضعیت جامعه‌ی زنان ایران را با حضور پنج شخصیت زن و مسائل مبتلا‌به آنها را به نمایش در آورده. عباس جمالی به عنوان نمایشنامهنویس این اثر، پنج شخصیت زن را به عنوان نماینده‌ای از زنان رنج کشیده جامعه‌ی امروز انتخاب کرده و برشی از زنده‌گی روزمره‌ی آنان و وضعیت تلخی را که برای‌شان اتفاق افتاده بود، تصویر کرده و با خلق این پنج شخصیت (مادر، دختر، خانم جلسه ای و ... با نام های شیرین، شهره، هنگامه، زهره و فاطمه) به بازنمایی آن چه را که برای‌شان اتفاق افتاده بود، می‌پردازند. در واقع ما آنان را در سفره‌ی روضه‌خوانی زنانه می‌بینیم که با خود یا برای خود سخن می‌گویند و در یک مجلس زنانه برای خواندان دعای امان حاضر شده‌اند. هر چند، هر کدام از این پنج مونولوگ در خود قابلیت تبدیل شدن به یک مونولوگ طولانی‌تر و کامل‌تری دارند و هر کدام از آنها می‌توانند تا اجرای یک نمایش‌نامه‌ی حدودن سی‌دقیقه‌ای پیش روند.
مجتبی جدی به عنوان کارگردان در اجرای نمایش امان، با انتخاب چند بازیگر زن جوان و طراحی صحنه‌ی موجز و مختصر (حدود بیست-سی استکان بلوری به فاصله حدودن یک متری از هم در کل صحنه‌ی تماشاخانه هامون) و چینش پراکنده‌ی بازی گران در صحنه، تصویری واقع‌گرایانه و تلخ و البته خلاق و دیدنی از داستانک‌های این پنج مونولوگ را به نمایش درآورده است. در این نمایش بازیگران نیز می‌کوشند به اندازه و مطابق شخصیت‌های خلق‌شده در متن، روان و محکم به اجرای نقش خود بپردازند. از سویی دیگر کارگردان با حرکتبندی به اندازه و بجا در صحنه، می‌کوشد تا ما هیچ‌گونه حرکت اضافه یا زائدی از آنها را نبینیم. هم‌چنین به فراخور برخی از مونولوگ‌ها در بخش کوتاهی از اجرا، شاهد طنز تلخی هم بشویم. به خصوص در مونولوگ نخست که تصویر یک زن جوان را در بعد از مرگش در روبه‌رو شدن با نکیر و منکر می‌بینیم، این طنز تلخ تشدید هم می‌شود.
به گمانم تئاتر ایران مدت‌هاست از تئاتر اجتماعی خالی و دور مانده است و بعد از اجرای تئاتر کافه کات به کارگردانی حسین کیانی در سال گذشته، تئاتر امان حرف‌هایی برای گفتن و دیده شدن دارد و می‌تواند تماشاگران جدی تئاتر را با تئاتر آشتی دهد.
امید که اجرای این تئاتر از اجرای یک هفته‌ای محدودی که برایش در نظر گرفته‌اند، دست کم به یک ماه افزایش پیدا کند؛ البته اگر تماشاگران و رسانه‌ها از آن استقبال و حمایت کنند. به گمانم تماشاگران جدی و حرفه‌ای تئاتر دیدن این تئاتر مینی‌مال را نباید از دست دهند.
بیست‌وهشتم شهریورماه هزاروچهارصدوسه
متن کامل این یادداشت در خبرگزاری خبرآنلاین:
https://www.khabaronline.ir/news/1959637/
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
یادداشت محمدحسن خدایی، منتقد تئاتر
درباره نمایش «امان» به کارگردانی مجتبی جدی
انتشار در روز پنجشنبه، به‌تاریخ ۲۹شهریور ۱۴۰۳
گویی در ظاهر امر، زنان نمایش «امان» بر گرد یک سفره نشسته و بنابر ضرورتی نامکشوف، برای یکدیگر درددل می‌کنند و تمنای همدلی دارند. اما ... دیدن ادامه ›› هرچه به پیش می‌رویم این واقعیت تلخ و عریان، بیشتر عیان می‌شود که شوربختانه در این مکان برزخی، با تمام تقلاهای بشری، خبری از همبستگی زنانه نیست و تک‌گویی هذیان‌وار این زنان چادرپوش، بیش‌وکم نشانه‌ای است از بدن‌هایی منفرد که از سر استیصال، مشغول به روایت کردن سرگذشت غمبارشان برای همه و هیچ‌کس هستند.
عباس جمالی در مقام نمایشنامهنویس، به تاریخ معاصر ما می‌پردازد و توأمان، یک وضعیت متناقض از عاملیت و سرکوب زنانه را به میانجی حضور پنج زن با هویت‌های اجتماعی متفاوت صورت‌بندی می‌کند. جمعی از زنان جوان و میانسال، سرگردان میان دوران مدرن و سنت‌های گذشته، که معلوم نمی‌شود در این فضای کم‌وبیش انتزاعی چرا حضور دارند و این چنین از خود برای خود و دیگران می‌گویند. نام‌هایی چون زهره، فاطمه، شهره، هنگامه و شیرین که می‌تواند همچنان ادامه یابد و روایتگر گوشه‌ای از تاریخ شفاهی زنان این سرزمین باشد در نمایشنامه «امان» مشاهده می‌شود.
به هر حال استراتژی نمایشنامه، کنار هم قرار دادن زنانی است از وضعیت‌های مختلف اجتماعی که در یک چشم‌انداز کلی تحت ستم قرار گرفته‌اند اما درنهایت و بنابر گفتاری که بر زبان می‌آورند به‌تمامی واجد معصومیت زنانه نیستند و در این ساختار معیوب، می‌توانند خود جزئی از مکانیسم سرکوب باشند. چه با انفعال و همراهی آنان، چه با مقاومت نابجا و بی‌موقع‌شان، این چرخه خشونت و انقیاد، می‌تواند بازتولید شود و زنان و مردان بیشتری را قربانی کند.
به لحاظ اجرایی، مجتبی جدی در جایگاه طراح و کارگردان، تلاش دارد مناسبات متن نمایشنامه را به اینجا و اکنون ما نزدیک کند. در این معاصر کردن نمایشنامه «امان» که ازقضا یکی از متن‌های معاصر زمانه ماست، کارگردان ترجیح داده ترتیب نمایشنامه را چنان تغییر دهد تا گفتار پایانی مربوط باشد به زنی چون شهره که از دل یک گفتار ایدئولوژیک، به دیگر زنان تذکار می‌دهد که مراقب وضعیت فاسد کنونی باشند و با ادعیه خواندن و ذکر گفتن، راهی به نجات و رستگاری بیابند. از این منظر، انتخاب مجتبی جدی در این شکل از پایان‌بندی، تاکیدی است بر این واقعیت مهم که در وضعیت دشوار این روزهای جامعه، همچنان یکی از راهکارهای توده مردم برای تاب‌آوری توسل به مناسک مذهبی است و التزام به رعایت آداب دینی. دعای امان اینجا به‌مثابه استعاره‌ای از اتصال با امر والا و باورمندی به شعائر مذهبی جلوه می‌کند و بدیلی است در مقابل انبوه گفتارهای موفقیت و روانشناسی دوران حرمان و عسرت.
صحنه نمایش چنان تدارک شده که حسی از آشنایی و غریبگی همزمان را تداعی کند. کف سالن هامون با نظمی مثال‌زدنی پر شده از استکان‌ها و نعلبکی‌های ایرانی که قرار است در ادامه جابه‌جا شده و در صورت نیاز، پر از مایعات شود. زنان نمایش در فاصله یا نزدیکی با این اشیاء از همان ابتدای نمایش، پوشیده در چادر مشکی، بی‌حرکت نشسته و به انتظار فرصتی از برای خودبیانگری هستند.
در ادامه آنان این فرصت را می‌یابند که از خود و زندگی بگویند و بدن‌های ایستا و سرکوب‌شده‌شان را به حرکت درآورند. یکی به هنگام حرف زدن لکنت دارد، دیگری اغوا می‌کند و آن یکی بهت‌زده از گذشته و ناکامی‌هایش می‌گوید و آن دیگری در نقش ناصح ظاهر شده و حق به‌جانب می‌نماید. اما این تماشاگر است که در این مواجهه اخلاقی با شخصیت‌ها، نسبت به هرکدام از این سوژه‌های انسانی قضاوت می‌کند و از خود همدلی یا مفارقت نشان می‌دهد. مجتبی جدی ترجیح داده دینامیسم درونی نمایش را به‌شدت کنترل کند و همچون یک مهندس سختگیر، همه‌چیز را در جایی که احساس می‌کند درست است قرار دهد. بنابراین جای تعجب نخواهد بود که اجرا چندان به امر بداهه گشوده نباشد و تن به مدیریت تمام‌عیار دهد.
بازیگرانی چون زینب ایزدپناه، مهسا بهروزی، نازنین حشمدار، سمیرا زائری و یاسمن نصیری به‌خوبی توانسته‌اند در خدمت اجرا باشند و حضور زنانه شخصیت‌ها را با تمام سرکوب‌ها و تخطی‌ها رویت‌پذیر کنند. نمایش امان بیش از آن‌که مبتنی بر حرکت باشد، به سکوت و ایستایی تمایل دارد و شیوه اجرایی که کارگردان به‌کار گرفته، در خدمت تعادل‌بخشی به این تضاد دیالکتیکی مابین کنش و امتناع است. نمایش «امان» به زنان می‌پردازد و با غیاب بدن مردانه، سرکوب و سوژه‌گی زنانه را از نو به امری بحرانی بدل می‌کند. حتی در زمانه‌ای این‌چنین سکولار که دعای امان خواندن می‌تواند برای عده‌ای نامأنوس شده باشد.
مشاهده اصل یادداشت در خبرگزاری از طریق
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-21182
امیرمسعود فدائی، Amir Sharifi، امیر مسعود، مهرداد کیا، محمد فروزنده، عرفان ضرغامی و زهره سپهریان این را
خواندند
arash dehgan و رحیم نوروزی این را دوست دارند
arash dehgan و رحیم نوروزی این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
اینکه بتوان از هر صدایی برای بازتاب این وضعیت بهره برد و امکان طرح آنرا ایجاد کرد، ارزشمند است...
نیلوفر ثانی_روزنامه‌نگار و منتقد تئاتر
دی نوش مومنی رخ، ارش خیل تاش، امیر مسعود، نیلوفر ثانی، محمد فروزنده و رحیم نوروزی این را
خواندند
امیرمسعود فدائی، مهدی حسین مردی، پویا فلاح، mahaya، نرگس رضوی، arash dehgan و زهره سپهریان این را دوست دارند
امیرمسعود فدائی، مهدی حسین مردی، پویا فلاح، mahaya، نرگس رضوی، arash dehgan و زهره سپهریان این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
اجرایی جسورانه منطبق با نقد سیاسی که در میان عمده نمایش‌های می‌میانمایه و ایضا فرومایه این روزهای پایتخت به دور از هیاهو و زد و بندهای تهوع‌آور به کار خود ادامه می‌دهد.
دی نوش مومنی رخ، امیرمسعود فدائی، مهرناز خلیلی، نرگس رضوی، امیر مسعود، مریم علیپور، محمد فروزنده، رحیم نوروزی و زهره سپهریان این را
خواندند
arash dehgan این را دوست دارد
arash dehgan این را دوست دارد
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
دی نوش مومنی رخ، علیرضا فرزانیان، امیرمسعود فدائی، مهرناز خلیلی، امیر مسعود، محمد فروزنده، رحیم نوروزی و زهره سپهریان این را
خواندند
رها جهانشاهی و فریبا این را دوست دارند
رها جهانشاهی و فریبا این را دوست دارند
hanieh rezaeeian (hanie.rezaeeian)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۲۹ شهریور
اولین باره دارم جایی درکل مدیا در کل سال های زندگیم نظر ثبت میکنم،و فقط میتونم بگم بینظیر بود.اشک و بغض و خنده و عمیق ترین احساسات انسانی رو این تئاتر به نمبایش درآورد.کلمه ای در وصفش و در وصف حالم بعد تماشای این تئاتر پیدا نمیکنم.امیدوارم ادامه بدید این مسیر درست رو و کارهای بیشتری ازتون ببینم.
۲۹ شهریور
دوست‌دارم
( ۱ )
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
اَمان از این متن و طراحی و اجرای دقیق و عمیق و این ستاره‌های درخشان و ارزشمند
منصور نصیری - بازیگر
محمد فروزنده، رحیم نوروزی، امیر مسعود، مهرناز خلیلی، ارش خیل تاش، میلاد فراهانی، امیرمسعود فدائی و سپهر این را
خواندند
علی علیمحمدی این را دوست دارد
علی علیمحمدی این را دوست دارد
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۵۵۸,۰۰۰ نفر
+۲۸,۶۲۰ برنامه
+۸,۹۹۶,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۷,۶۱۱ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
