یه اجرای خیلی مسلط و حرفه ای از آقای پیروزفر. داستان های جذابی هم انتخاب کرده بودن که لبخند روی لب تماشاچی می آورد، البته بعضی از دوستان ظاهراً قهقهه رو به لبخند ترجیح می دن حتی اگه صدای قهقهۀ طولانی شون باعث شه نتونیم جملۀ بعدی رو بشنویم :(
به نظرم می شه آدم یه کم تو جاهایی مثل سالن تئاتر یا کنسرت روی خودش تسلط بیشتری داشته باشه. می شه حتی وقتی سرفه مون هم می گیره فک نکنیم تو خونه مون نشستیم و هرچقدر که دلمون بخواد می تونیم بلند سرفه کنیم. فقط کافیه دست از خودخواهی مون برداریم و به بقیه هم فکر کنیم. همین