جمعه شب به تماشای این نمایش زیبا نشستم و بسیار محظوظ شدم از هنرمندی بانوان کشورم. بازی ستودنی هر سه بازیگر، صدای جادویی خانم کامکار و اجرای بی نقص گروه موسیقی تو را با خود همراه می کند و میبرد به عمق داستان و تو اشک میریزی برای زنانی که به هر نحوی به آنان ظلم شده است. از آن نمایش هایی است که درگیرت می کند و من هنوز از خودم میپرسم چرا؟

پی نوشت: ای کاش قانونی وضع می شد که قبل از ورود به سالن تیاتر همه ملزم بودند تلفن همراهشان را تحویل بدهند و بدون آن وارد شوند. متاسفانه من همیشه در سالن های تیاتر با بی مبالاتی بعضی افراد مواجه و واقعا آزرده خاطر می شوم. موقع اجرای این نمایش خانم و آقایی نزدیک به من مشغول عکاسی از صحنه های نمایش با تلفن همراهشان بودند!!