همایون شجریان...
همیشه فکر میکردم صدای آسمانی محمدرضا شجریان در تارهای صوتی تو لانه گزیده و ازینکه چنین ارثیه ای داری خوشحال بودم.اما ای کاش ادامه رو راه پدر باشی و از بازی سهراب پورناظری کنار بکشی.
زمان کنسرت نمایش سی دیرتر از نوشته ی روی بلیط است اما خب بگذریم...پارکینگ دور و شلوغی دم در و رفتن به دستشویی با ون هم خاطره است پس بگذریم.صندلیهای یک دست و بد و ارتفاع نامناسب و تعداد زیاد بلیط فروخته شده و....بازم بگذریم.
کنسرت نمایشی که تاترش مزه ی شیرین کنسرت را تلخ کرد و من شرمنده ی همراهانم شدم که تشویقشان کردم وقت و پول خود را صرف این برنامه کنیم.هرچه صدای همایون زیبا...به همان میزان نمایش زشت.
رودابه و زال کجا....سحر دولتشاهی و بهرام رادان کجا.صداهای بی ابهت.بازی مصنوعی...تلخ.به تلخی بازی رستم و سهراب ماجرا حتی...
کاش کنسرت همایون بود و بس تا با تمام وجود لذت میبردم اما نه گویا کسب درامد مهمتر از حال ماست.من برای همایون رفتم و نفر کناری برای بهرام رادان و نفر کناری برای صابر ابر و...........این قصه بوی پول میدهد نه هنر.حیف که حال خوش ما را خراب کردید.
ای کاش همایون شجریان ادامه رو راه پدر باشد و ازین قبیل بازیها خود را کنار بکشد که نابی صدایش بی نیاز به کمک غیر است و بس.