برای کسی که نمایش " به خاطر یک مشت روبل" حسن معجونی هنوز جزو بهترین تئاترهای زندگیشه، دیدن نمایش سه خواهر همچون عذابی الیم بود. یک نمایش کند بدون گره های داستانی، بدون خلاقیت بصری و آوایی و حتی بدون بازی های خوب. باورم نمیشه آقای معجونی بعد از گذشت تقریبا نه سال از شاهکاری مثل بخاطر یک مشت روبل که از لحاظ ساختار، طراحی صحنه و دراماتیزه کردن و از همه خلاقانه تر، ایرانیزه کردن نمایشنامه چخوف انقلابی در عرصه ی تئاتر ایران بود به اثر خنثایی به اسم سه خواهر برسه.