چهارشنبه شب اجرا و دیدم ، بنظرم نمایش خوبی بود ، نگاه متفاوت به جنگ و آدمایی که رفتن برای جنگیدن و البته ارائه چند نظر هوشمندانه در مورد جنگ ، بازی بازیگرا بسیار عالی ، نوید محمد زاده افتخار تئاتر و بی نظیر مثل همیشه ، تبریک بیشتر به نوید عزیز خداروشکر تو این نمایش بالاخره از این خطر کلیشه شدن در نقشای چندتا کار آخرش فاصله گرفت و یه نقش متفاوت با هنر منحصر به فرد خودش ارائه داد ، نقش اون سرباز گیلانی هم عالی ارائه شد واقعا شخصیت جالب و حائز تأملی بود ، اشکان خلیل نژاد عزیز هم نشون داد میشه کار سطحی و دم دستی نکرد ولی در دام سورئال افراطی هم نیفتاد.(پسران تاریخ و یجواریی شست).
خلاصه خسته نباشید حسابی به همه
دوستان ببینند و لذت ببرند ولی اسراف نکنید(خخخ).

پ.ن: چندتا دیالوگ خیلی ناب هم داشت ، بنظرم شاهکارش این دیالوگ بود:
از عجایب روزگار اینکه یهودی میره دعای کمیل و توده ای فال گوش وای میسه