سلام به همه دوستان

تئاتر رو دوست داشتم اما با کمی تو ذوق خوردگی مثل کسی که میره تئاتر بهرام بیضایی ببینه متوجه میشه رحمانیان بوده! آقای رحمانیان کارنامه خوبی در اجرای تئاتر داره که بیشترشون هم از نمایشنامه های آقای بهرام بیضایی هست. اما متاسفانه بیشتر دغدغه فرمی گرفته کاراش تا محتوایی. فیلم تئاترهای قبلیش جالب بود و دیدنی. تکنیک هایی که درش به کار برده بود، تلفیق سینما و تئاتر، شکستن دیوار سوم، تعامل بازیگر روی صحنه و روی پرده، خارج شدن از صحنه تئاتر و ضاهر شدن در روی پرده به نوبه خودش کار نویی حساب می شد. با این حال، به نظرم یکم زیاده روی به خرج دادن. روایت داستان اعتراف گونه گیرا بود، اما صحنه های حساس و کلیدی رو بازیگران اجرا نمی کردند بلکه روی فیلم ضبط شده بازی کرده بودند. امیدوارم یکم کفه ترازو به سمت بازیگری رو صحنه برگرده.