اصولا تماشاگر های همیشگی تئاتر وقتی به دین یک نمایش میرن دوست دارن اتفاقات و ایده های متفاوت و نو ببینند.
استفاده تکراری از ابزاری مثل سطل های نورانی در نمایش های متفاوتی دیده شده که احتمالا کارگردان عزیز خودشون کارها رو دیدند. من نمیدونم دلیل استفاده از موسیقی در اجرا چی بود ؛ آیا هدف انتقال حس کلی نمایش و کاراکترها به تماشاچی بود یا قصد دیگه ای بوده که من متوجه نشدم . ولی اگر هدف اولی مدنظر بوده پیشنهاد می کنم به کارگردان کارگردان عزیز که برای تجربه بعدی از موسیقی استفاده نکنند. در کل متاسفانه یا خوشبختانه تنها نقطه قوت این نمایش بازی های دلنشین و دلسوزانه بازیگران این کار بود که باید گفت دمشون گرم.
بنده نمایش های به یاد ماندنی و جسورانه و پر از ایده در سالن مولوی دیدم و باز هم خواهم دید. امیدوارم تمامی اعضای این گروه با شرکت در پروژه های متفاوت، تجربه های جدیدی کسب کنند و به همین شکل تئاتر های خوبی روی صحنه بره.