اگر به سبک نوشتاری و شیوه طنز داریو فو آشنایی دارید پیشنهاد می کنم این کار رو با اون دید نبینید ولی اگر هیچ ایده یا شناختی نسبت به این نمایشنامه نویس و البته تئاتر ایتالیایی ندارید دیدن این کار خالی از لطف نیست ...

البته بسیار امیدوارم که در اجراهای بعدی بعضی از بازیگران کار، از خنده تماشاچی خنده شان نگیرد.

موفق باشید.

خسته نباشید به همه دوستان ... ایده ی جالبی داشت این کار ولی متاسفانه به دلیل بی نظمی در چیدمان صحنه ها و حرکت، متاسفانه به طور کامل منظور رو نمی رسوند ... هر چند این فقط برداشت شخص بنده بود و ممکنه که دیگران متوجه شده باشند؛ البته اگر تفاوت برداشت ها زیاد باشه خودش نشانه ضعف محسوب میشه مگر اینکه مثل بعضی از سبکهای هنری هیچ معنا و مفهمومی مدنظر نبوده و فقط برای برداشت شخصی تماشاگران ( به هر نحو ) ساخته شده باشه

اصولا تماشاگر های همیشگی تئاتر وقتی به دین یک نمایش میرن دوست دارن اتفاقات و ایده های متفاوت و نو ببینند.
استفاده تکراری از ابزاری مثل سطل های نورانی در نمایش های متفاوتی دیده شده که احتمالا کارگردان عزیز خودشون کارها رو دیدند. من نمیدونم دلیل استفاده از موسیقی در اجرا چی بود ؛ آیا هدف انتقال حس کلی نمایش و کاراکترها به تماشاچی بود یا قصد دیگه ای بوده که من متوجه نشدم . ولی اگر هدف اولی مدنظر بوده پیشنهاد می کنم به کارگردان کارگردان عزیز که برای تجربه بعدی از موسیقی استفاده نکنند. در کل متاسفانه یا خوشبختانه تنها نقطه قوت این نمایش بازی های دلنشین و دلسوزانه بازیگران این کار بود که باید گفت دمشون گرم.
بنده نمایش های به یاد ماندنی و جسورانه و پر از ایده در سالن مولوی دیدم و باز هم خواهم دید. امیدوارم تمامی اعضای این گروه با شرکت در پروژه های متفاوت، تجربه های جدیدی کسب کنند و به همین شکل تئاتر های خوبی روی صحنه بره.

من منتقدم نیستم ... یک تماشاگر تئاتر هستم ... اصلی ترین رکن تئاتر

من به عنوان اصلی ترین رکن تئاتر ، به تمامی تماشاگران حرفه ای و غیر حرفه ای و آماتور و مدرک دار و دکتر و ..... توصیه ویژه می کنم این نمایش رو ببینند


اگر خیلی وقت است که لذت دیدن تئاتر رو از دست دادین... میز و شاه لیر رو ببینید


واقعا خسته نباشید :)