نمایش›زندگی در تیاتر

امروز باوجود اینکه قرار نبود برم ، با وجود اینکه از دیدن این نمایش نا امید شده بودم ، یکدفعه ساعت ۳ همه‌چیز جور شد و بطرز عجیب و غریبی تونستم خودمو برسونم
و چقدررر خدا رو شاکرم بابت این قضیه ،چقدر حالم خوب شد
قبل از دیدن ، نظرات دوستان رو که میخوندم پیش خودم میگفتم اینا دیگه دارن اغراق میکنن
اما الان کاملا به همه حق میدم ، حتی من به کسی که بگه بهترین نمایش سال ، این نمایش بود هم حق میدم
اصلا به محض ورود طراحی صحنه حرفی برای گفتن باقی نمیذاشت
شروع نمایش عالی و‌ پر انرژی بود و من از همون دقیقه ی اول شیفته ی رابرت شدم (رابرت حرومزاده :)) ، و قطعا بازیگر مورد علاقه‌م رو تازه امروز پیدا کردم ، کولاک کردن جناب مولویان
بازی هر دو هنرمند فوق‌العاده بود و من معتقدم این دو نفر ”بازیگر” هستند ، نه بازیگر!
نمایشنامه رو دوست داشتم ، هرچند دیالوگ وحشتناک و ... دیدن ادامه ›› فلسفی خاصی نداشت اما در عین حال در نهایت تاثیر گذاری بود حتی اونقدری که بنظرم پایان نمایش به کاتارسیس رسید
عجیب این بود که تماشاگرا تقریبا در تمام طول نمایش میخندیدند!! خب البته بعضی جاها خنده دار بود اما ژانر این نمایش هرچی که بود کمدی نبود ، من که همونقدری که خندیدم همونقدر هم اشک ریختم
یاد صحنه ی اتاق عمل افتادم، فقط آرزو میکردم ای کاش جان بودم و اون گزارش بیمار لعنتی رو برات میاوردم رابرت عزیز :)
ممنونم از آقای برهمنی و کلا همه ی کسانی که برای این نمایش زحمت کشیدن و یک شب فراموش نشدنی رو رقم زدن