«این یک پیپ نیست»

نمیدونم در حین تماشا پلک زدم یا نه، رو صندلی جابجا شدم یا نه، حتی یادم نمیاد نفس کشیدم یا نه. نمایش تماشاگرش رو به اسیری میبره. «این یک پیپ نیست»ِ ظالم چنان تورو در خودش حل و محو میکنه که توانایی هیچ کار دیگه ای جز تماشارو نداری. این معماری باشکوه، این سینمایی ترسناک، این تئاتر بینظیر نیاز به تمرکز و تفکر بسیار بالایی دارد. از دیشب درگیر و گیج این نمایشم و مطمئنا حداقل یکبار دیگه باید ببینمش تا گره ها برام باز بشه. اگه بی طاقتید، اگه دوست دارید گوشی چک کنید وسط نمایش ولو برای دیدن ساعت، اگه دنبال خنده و تفریح و چیزهای دیگری هستید این یک پیپ نیست رو نبینید. ثانیه به ثانیه اینکار ارزشمند و در قصه تاثیرگذار هست. تبریک میگم به بازیگران کار که در نهایت تمرکز و مهارت ایفای نقش کرده اند. به مساوات که از قصه ظهر جمعه به بعد تمامی کارهاشو دیدم و بی نهایت شیفته تفکرات و اجراهاشم. سید منو یاد «دنیس ویلونوا» میندازه. همونقدر مبتکر، همونقدر خلاق، همونقدار توانا در تمامی ژانرها
خسته نباشید واقعا