دوستان هنردوست و نازنین تیوالی, درود بر شما
وقتی دنیای مدرن و دیجیتالی امروز که با شتاب هرچه تمامتر پله های پیشرفت و ترقی را خصوصا در مسیر مجازی شدن طی میکند؛ با دنیای سنتی و به دور از مدرنیته که زیر چتر حمایت واقعیت سپری میشد؛ مقایسه میکنم، بیش از هرچیز به حال کودک و نوجوانهای نازنین سرزمینم تاسف میخورم و متالم میشوم.
میگویم تاسف، تالم و اندوه؛ زیرا با شتابی دوصدچندان تر و خواسته و ناخواسته به این دنیای مجازی پرتاب میشوند. آن هم بدون اینکه علم، اطلاع و منطق قابل قبولی برای حضور بی هنگام و غیرموجه شان در این دنیای لایتناهی وجود داشته باشد.
دریغ و درد برای وجود نازنینشان که معلق بین دنیای سنت و مدرنیته مانده است و نه تنها درکی از جاذبه ""کودکی کردنهای ما"" ندارند؛ بلکه گریز هرکدام از ما به دوران شیرین کودکی هایمان و تفریحات جذابش،از نگاهشان نوعی تحجر و عقب ماندگیست. آنقدر که در پاسخ با نگاهی سرد و فارغ از هر حسی مواجه میشویم.
تمام این مقدمات را گفتم تا برسم به اینجا که ؛
همه ما را بخدا که حال قلب و روح کودک و نوجوانهایمان را دریابیم.
اگر آنها را برای عقب
... دیدن ادامه ››
نماندن از قافله مدرنیته، غرق در نعمتهای فراوان دیجیتال و امثالهم کردیم؛ حال دلشان را نیز با دعوت به دنیای غنی و بی پایان تاتر متعالی و پربار کنیم.
هنر تاتر و نمایش، از غنی ترین هنرهای هر کشوریست.
هنری که زنده و بی هیچ واسطه ای با تو؛
حرف میزند،
اخطار میدهد،
تلنگر میزند،
بیدارت میکند،
تا بزرگ شوی و به تعالی برسی.
پس سخاوتمندانه، با دعوت کودک و نوجوانتان به این دنیای زیبا و ارزنده؛ قدم بزرگی در رشد و تعالی ایشان بردارید.
پ.ن ۱: تماشای نمایش را به سبب ابعاد جذابش، حتما پیشنهاد میکنم.
پ.ن ۲: بنده نه تنها مخالفتی با دنیای مدرن ودیجیتال امروز ندارم، بلکه به شدت موافق و همسو هستم؛ اما معتقدم هر سخن جایی و هر نکته زمانی دارد.
کودک باید در کودکی، کودک؛ در نوجوانی، نوجوان؛ و در جوانی اش، جوان بماند...