فیلم سرپا با فیلمنامه ی یکدست و پرتحرکیه.
ولی از اونجا که فیلم رو زوج مهدویان-رضوی ساختن... مثل اثر قبلی شون، باید ابعاد سیاسی محتوا رو جدا از روایت و ساخت درنظر گرفت تا حق مطلب ادا بشه!!(که احتمال طرح مباحث فرامتنی رو زیاد میکنه)
پس سعی میکنم در این فرصت علی الحساب درون متنی صحبت کنم!

دوربین،فضا و ساخت فیلم شباهت زیادی به ماجرای نیمروز داره .. بنظر میرسه سعی کرده در این زمینه از فرمول جواب پس داده ی خودش استفاده کنه و تجربه ی جدید رو معطوف به قصه گویی کنه.

روایت چنین داستانی با مختصات فعلی برای سال 96 کمی قدیمیه که البته بنظرم این هم تعمدی و تمهیدی برای یافتن پیوند میان داستان اصلی با داعش،روحیه ... دیدن ادامه ›› سازشگری،ترامپ و امثالهم هست که ازجمله اون سیاسی بازی هایی ست که عرض کردم...مصداق بارز این قبیل مفاهیم الصاقی به داستان اصلی ، دوقطبی فرخ نژاد-حجازی فر هست (انگار نمیشه به فرامتن نزد!)...بی خیال

بازی های فیلم همگی خوبن؛
ولی فیلم یه جواد عزتی عالی داره...با یه نقشی که بواقع سیمرغ پسنده! قطعا نامزد میشه و به شانس بالایی برای گرفتن داره.

موضوع"لاتاری" یه داستانک فرعی درون فیلمه(که کاش نبود) و فقط یکجا هم یک پیوند اجباری به قصه اصلی میخوره(دیالوگ نادر سلیمانی)
فلذا اسم فیلم بیشتر تجاریه تا مرتبط(ادای دین به حاتمی کیا حتی در اسم گذاری!)
البته صدرحمت به این تا "بادیگارد" که اسم تجاری متناقض واسه خودش گذاشته بود!
پایان فیلم هم به همین شکل ، تحمیلی-قهرمانی شده که باعث چندپارگی ایدئولوژی فیلم میشه که البته محصول فیلمسازی به اصطلاح جسورانه در نظارت شدید هم هست!

من حیث المجموع فیلم ، ادامه ی منطقی برای فیلمساز ماجرای نیمروز محسوب میشه...

پ.ن: لاتاری فقط اونجاش که موسی(حجازی فر) با کفش تایگر و کت شلوار تو دبی چاقو دستش میگیره و تمام :))