همیشه وقتی راجع به ادم های ضعیف و قشر پایین جامعه میشنیدم و میدیدمشون خیلی بی تفاوت از کنارشون میگذشتم...چون زندگی خودم برام مهمتر بود و مشکلات خودم فکر میکرم خیلی بزرگه...ولی دیشب واقعا حالم دگرگون شده بود از شنیدن اتفاقاتی که درو و برم اتفاق میفته و من بی خبرم اینکه مشکلات من در مقابل چیزهایی که میشنیدم و میدیدم خنده دار بود...همیشه ادم های معتاد برام نماد ادم ضعیف بوده...ولی دیشب دیدم گاهی وقتا دست این ادما نیستش و جامعه و خانواده هستن که این ادمارو به باتلاق میکشونن...ترنس ها همیشه برام خنده دار بودن درکشون نمیکردم ولی دیشب مغزم سوت کشید رسما....فهمیدم دنیام چقدر محدود و کوچیکه...واقعا دیشب برای خودم و تمام زن هایی که توی داستان دیشب بودن گریه کردم...دیشب اولین باری بود که وقتی داشت بارون میومد فکرم درگیر ادمای کارتن خواب شده بود...ای کاش دنیا انقدر بی رحم نبود...به امید روزی که بتونیم به همه این ادما کمک کنیم...تاتر فوق العاده ای بود به همه دوستان پیشنهاد میکنم حتما ببینن...