راجع به این نمایش اول می خوام بگم چقدر ممنونتونم که مردمو می خندونین و نه به هر قیمتی.
مردمی که توو شب تلخ ِ 29 بهمن با کوه غصه ی سقوط هواپیما اومدن توو سالن و کل مدت نمایش با شما و با هم خندیدن.
هرچند که قصه ی سقوط این زوج به تلخی زندگی خیلی از ماهاست ولی هنر همینه که به این تلخی پرداخته بشه بی اون که عذاب آور باشه.
تنها چیزی که دلم میخواست قوی تر باشه طراحی صحنه بود اما بعدتر گفتم شاید فقط همین صحنه ی سفید و ساده و کاغذی به وضعیت روحی روانی ِ شخصیتا میومد.
مرسی و خسته نباشید