کشورِ من تصویر یه پیرمردی رو داره که از صف پناهنده ها بیرون میاد و برای این که خستگیش رو در کُنه روی علف ها دراز می کشه.روی علف هایی که توش یه مین ضد نفر خاک شده
.کشور من شبیه اون مادریه که میبینه اونیفورم پسرش یه دگمه کم داره .با عجله دگمه رو می دوزه و بعدش پسرش رو خاک می کنه....