یک شب تو آخرین شبهای سال، تو شلوغ پلوغی نزدیک به سال جدید که داری همه کارهاتو پشت سرهم انجام میدی که چیزی جا نمونه و وقت اضافه هم نداری یکی بهت زنگ میزنه میگه بیا چهار راه ولیعصر طلب ۶ ماهه پیشت و بگیر و توبا کلی ذوق خداروشکر میکنی که پول بخشی ازخریدهای شب عید جور شد .برنامه هاتو جور میکنی و سر وقت میری اما اون که باید بیاد نمیاد وبه جاش یک دوست و که چندین سال ازش خبر نداری و میبینی و چاق سلامتی و گپ که میگه عجله دارم آخه بلیط تئاتر دارم و دیرم میشه و میگه از شانست دو تا بلیط دارم و نفر دوم نیومده تو بیا بریم و بی هیچ مخالفتی پاشنه ها رو ور میکشی و میری و تازه دم سالن متوجه میشی بلیط برای بنگاه تئاترال هست .میشینی رو صندلی و فقط میبینی و میشنوی .بازیِ خوب امید زندگانی حرکات موزون و شادی آورمجید مظفری چهره کمتر دیده شده توی این سالهای محمودبصیری طنازی های و حرفهای بالای ۱۶ سال میرطاهر مظلومی و حرکات زیبای فرزانه کابلی و سیاه بازی های خنده دار مبارک و درآخر چهره بشاش و پیر هادی مرزبان بهت حس خوشایندی میده هرچند یک جاهایی نمایش افت میکنه و صدای موسیقی بلنده و برخی شوخیهای بی نمک یکخورده تو ذوق میزنه ولی شوخیهای آپدیت شده مثل استعفای شهردار تهران که برای امروز بوده جبرانش میکنه و این اتفاقها دست بدست هم میده که اصلا یادت بره تووامروز اومده بودی طلبت و بگیری .مرسی دوستان بابت نمایش خوبتان و حس و انرژی نیکتان