ما این نمایش رو روز پنجشنبه دیدیم (دقیقا در زمانی که سالن باید پر باشه) و اول از همه خالی بودن سالن توی ذوق میزد.
شاید اگر شروع نمایش با داستانهای دیگه بود اینقدر ضعیف به چشم نمیومد ولی انتخاب داستان مرگ یک کارمند یا بهتر بگم قصه‌ی عطسه کردن ایوان دمیتریچ چرویاکف به عنوان اولین روایت واقعا اشتباه بود یا حتی داستان جولیا معلم سرخونه. باید این احتمال رو میدادن که آدمهایی که اونجا نشستن قبلا اجراهای خیلی خیلی بهتری از این نمایشها دیدن، مثلا اجرای آقای پیروزفر در ماتریوشکا
البته خالی از اوجهای زیبا هم نبود که میتونم داستان تست بازیگری رو مثال بزنم که اگر اول کار ازش استفاده میکردن شاید کل کار دلنشین تر میشد.