همین اول کاری در مورد نویسنده ی این تئاتر بگم که چقدر جذابه بعد برم سراغ اینکه بگم علی سرابی علی سرابی پیر نشو لطفن! در ضمن برید ببینید این کار رو حالتون واسه دو ساعت هم که شده خوب میشه .
درمورد نویسنده این که فلوریان زلر نوشته این کار رو و خب اونایی که اهل خوندن اثار ادبی و نمایشی هستن میدونن که کاراش به شدت جهان‌شمول‌اند. فضای ذهنیش خاص ، پیچیده و هزارتوعه. زلر تماشاچی رو با خودش همراه می‌کند و پیچیدگی‌های خطی، ذهنی و دنیای درونی شخصیت‌ها رو نشون میده. نکته قابل تامل و البته توجه در کارهای اون اینه که خیلی ملموس بعد روانشناختی و حتا جامعه شناسی خاصی داره و خیلی راحت میشه بازی رفتار متقابل رو توی کاراش دید اون هم با تحلیلی قابل لمس بین رفتار و شخصیت، چیزی که در نمایش آن سوی آینه هم خیلی ملموس میشه درک کرد حتا میان حجمه ی طنز و لبخند؛ اون شخصیت نمایشنامه اش رو در مواجهه با یک موقعیت جدید قرار میده و در این موقعیت تازه خواسته ها، رفتارها، واکنش ها و وسوسه هایش را مثل یک تحلیل گر ارزیابی می کنه.
برسیم به بخش جذاب کار که علی سرابی است! خیلی خوب و در ساده ترین حالت میدونه چی میخواد و چیکار میخواد بکنه چه توی باز یچه کارگردانی، بله قطعن همه آدم ها در هر حرفه ای در هر لحظه ای اشتباه هم دارن که چیدمان موفیقت ها و اشتباهات جذابیت لحظه ها رو فراهم میکنه؛ با درایت خوبش، به اندازه از بازیگراش بازی میگیره فعل خندیدن رو در مخاطبش القا میکنه ( در قالب کلام ، بازی و حتا موقعیت) و از همه مهم تر با میزانس های خوبی که اندیشیده فضای قابل لمس تری رو برای درک مخاطبش از ادبیات فرانسه در ایران فراهم میکنه، البته نا گفته نماند تاکید بیشترش بر طنز کلامی شاید نقص ها و نقدهایی رو متوجهش این اثر کرده باشه از جمله اینکه ممکنه برای بعضی ، کار در لایه های سطحی باقی مونده باشه و به عمق مطلب نفوذ نکرده باشه که با وجود مخاطبان اثر در قرن 21! با جهان بینی مناسب، خیلی هم نقطه ضعف به شمار نمیاد؛ گاهی باید فقط لذت برد؛در کل، کار لذت بخشی بود، با لبخندی ممتد واقعیتی ملموس را در ذهن مرور خواهید کرد! شاید ... دیدن ادامه ›› لحظاتی به نوار زندگیتون که هم زمان از زهنتون میگذره بخندید، شاید هم در تمام مدت بدانید روی صندلی نشسته اید و تداتر می بینید ، در هر دو صورت حتمن ببینید و لذت ببرید .