من تقریبا از آغاز شکل‌گیری گروه تئاتر مردم، مخاطبشان بودم و هر بار که به اجرایشان می‌روم از پیشرفت کار بازیگران لذت می‌برم. استاد داریوش مودبیان که از پیشکسوتان عرصه‌ی تئاتر هستند، بچه‌های بااستعدادی را گرد هم آورده‌اند و با نمایشنامه‌های اغلب فرانسوی که خودشان ترجمه کرده‌اند، کاری در خور توجه ارائه می‌دهند.
زندگی در تئاتر نوشته‌ی مامت است که نویسنده‌ی آمریکایی‌ست و آقای مودبیان سال‌ها پیش کار را ترجمه کردند و سال 84 با بازی استاد علی نصیریان و پارسا پیروزفر به روی صحنه بردند. متاسفانه آن کار را ندیدم اما می‌توان حدس زد که کاری درخشان بوده!
اجرای جدید با بازی خوب سعید پارسا و علیرضا اخوان را دیشب دیدم. زندگی در تئاتر یک تئاتر نیست، شما در دل یک اجرا، چندین تئاتر دیگر را روی صحنه خواهید دید و دو بازیگر با ایفای نقش‌های متفاوتی که در زیرتئاتر‌هایشان اجرا می‌کنند تبحر بازیگری‌شان را به رخ می‌کشند و همزمان باعث می‌شوند که شما بخندید، یا غمگین شوید و اشک بریزید، و در قسمت‌هایی به فکر فرو روید و ...
نمایش دارای دو پرسوناژ است که هر دو از آغاز تا پایان دچار دگرگونی و تغییر می‌شوند و تغییرشان سیر صعودی دارد و نوسانی نیست و انصافا هر دو بازیگر به خوبی این روند تغییری را نشان می‌دهند.
امیدوارم که از دیدن این اجرا که تا 11 خرداد در خانه موزه استاد انتظامی روی صحنه است، لدت ببرید.