یکی از ویژگی های اصلی آثار نمایشی بهاره رهنما اینه که به قدری ملموس و دل نشین نوشته شده که مخاطب به راحتی می تونه با اون ها ارتباط برقرار کنه و یه جورایی همزاد پنداری کنه ... به نظر من قوی ترین و بهترین اثر نمایشی خانوم رهنما چشم هایی که مال توست هست و هر بار که نمایش تازه ای از ایشون روی صحنه میره امیدوارم که با دیدنش خاطره ی دلچسب دیدن چشم هایی که مال توست برام تکرار بشه .... سوژه و محتوای اکثر کارهای نمایشی خانوم رهنما مشترک هست و در همون حال و هوای عاشقی و زنانگی میگذره و اغلب تکراری به نطر میرسه اما صحبت از عشق و خاطرات و دردهای فراموشی هیچ وقت کهنه نمیشه و هر بار برای من تازگی داره ...
بازی خانوم ادبی قوی تر بود و مسلط تر از خانوم رهنما به نظر می رسیدند و بازی خانوم رهنما هم متاسفانه مثل قبل اون قدرت و هیجان همیشگی رو نداشت و صداشون واقعا ضعیف بود , طراحی لباس و نور و موسیقی , بسیار زیبا و مناسب بود , درست برعکس طراحی صحنه که البته یه نظر من یک میز و سه تا صندلی ثابت به هیچ عنوان طراحی صحنه محسوب نمیشه ...
پیشنهاد می کنم این نمایش را ببینید , فقط و فقط هم به خاطر متن زیبایی که داره .