به جرات میتوان گفت که گوریل یکی از آثار فاخر تئاتریست که اخیرا اجرا شد.
بازی های صمیمی و بی نقص ! روایت تمام عیار و پرواز دهنده ای از یوجین اوریل و مهدی رضایی که متفقا خالق یک اثر هنری بوده اند همراه با فرم کارآمدی که جناب رضایی برای بیان این روایت بر گزیده اند، همه و همه باعث شد تا یک فرازمان ِ یک ساعت و پانزده دقیقه ای در عمارت نوستالژیک نوفل لوشاتو برای مخاطب خلق شود.
رسالت هنر ، هنر ِ مستقل، هنر وفادار به انسان، نمی تواند کمتر از این باشد! تلاش می کند، تعلیق می آفریند و مخاطب را بر آغوش می کشد و همراه با خود به فراسوی ِ بطالت ِاردوگاه ِ روزمرگی می برد!
اما چگونه؟
نمایش گوریل همان چگونه ایست که می تواند تمثیلی برای سایرینی باشد که در جستجوی هنر هستند.
گوریل،روایت انسانیست رام شده که این نمایش، پیش و پس ِ رهیافتش را در یک ساعت و پانزده دقیقه نشان می دهد.