به یاد شهرزاد

شهرزاد : سلام
شیرین : بیا ! بیا جلو ! اومدی منو ببری پیش آقاجونم ؟
شهرزاد : کاش می تونستم این کارو بکنم ولی اینم مثل خیلی چیزای دیگه دست من نیست . نمی دونم حرفامو چقدر متوجه می شی الان ؟ ولی حسی منو امروز به اینجا کشوند که از وقتی فهمیدم این اتفاق ‌واست افتاده ، با منه . شیرین ! من و تو انتخاب نکرده بودیم که کنار هم قرار بگیریم . انتخاب ما نبود که بشیم عامل زجر و عذاب و کابوس های شبونه همدیگه . من لااقل طعم عشقو چشیده بودم وقتی اون اتفاقا افتاد ولی حالا فکر می کنم تو هم کم سختی نکشیدی . این وسط هر روی ما نقش قربانی و مظلوم به خودمون گرفتیم ، تو اینکه هر دو قربونی هستیم هیچ شکی نیست . ولی من اینجام چون به اینکه هر دو مظلومیم شک کردم . گیرم من باملاحظه تر . گیرم هیچ وقت در عمل سعی نکردم قضاوت کنم در حقت . ولی ته ته دلم منم یه جاهایی دوست داشتم یه آبی بریزه رو اون آتیشی که اونجور داشت وجود منو می سوزوند . آتیشی که تو بعد از اون همه زخم خوردن ،هر روز و هر روز می ریختی تو جونم . تصمیم من نبود اون مرد دوست نداشته باشه تورو ولی راستش دلم آروم می شد از این که دوستت نداشت . این اذیتم می کنه . منو ببخش . اومدم که بهت بگم : هیچ وقت ، هیچ وقت نمی خواستم که تو اینجا باشی . نمی خواستم جایی باشم که دلم ... دیدن ادامه ›› خنک شه از بغض کسی . چه تو شیرین . چه اون طفل مارگزیده قباد.
شیرین : بیا ! بیا جلو !
شهرزاد : شیرین !!!!!!!
شیرین : می کشمت ! کثافت ! می کشمت ! مگه نمی دونین من کیم ؟ من دختر بزرگ آقام .........
ستاره دهقانی ۱۳۹۷/۰۸/۲۴